Wachtend op de oproep van het Hoornse Ziekenhuis voor een pijnvrijmakende operatie aan mijn rug en rechterbeen kwam ik zowaar weer eens aan grondig lezen toe. Het nieuwe boek over Erasmus, de biografie door Sandra Langereis, heeft me zeer geboeid.

We hadden bij de koffie een heel dispuut over 4 en 5 mei. Of je dan al of niet de vlag uit zou hangen en zo ja, wanneer de rood-wit-blauwe en wanneer de oranje. Ik vond: steeds alle twee, op 4 mei halfstok. De anderen: op Koningsdag alle twee, op 4 en 5 mei alleen rood-wit-blauw, op Bevrijdingsdag eventueel met oranje wimpel en/of stokknop.

Voor mijn verjaardag -op 12 april 83 jaar- kreeg ik de nieuwe biografie van Erasmus, uitstekend van taal en rijk aan inhoud: met verwerking van de nieuwste gegevens, van Sandra Langereis. Ik ben gewoon blij dat ik pas ongeveer 250 van de bijna 800 pagina’s heb gelezen, want ik verheug me op wat me nog te wachten staat! Elk hoofdstuk is een vat vol informatie en aanzet tot denken.

Hoe beleef ik Pasen? In deze coronatijd heel anders dan voorheen. Veel kerkgang zat er vanwege mijn leeftijd en een pijnlijk been de laatste tijd toch al niet meer in, maar mijn achteruitgang in het bijwonen en eventueel leiden van kerkdiensten heeft een diepere reden. Ik krijg -met alle waardering voor degenen die zich inzetten voor een verzorgde liturgie- steeds meer het gevoel dat ik er niet meer zo bijhoor.

In deze coronaretraite kom ik gelukkig wel meer aan boeken lezen toe. Van de week bleek ik in mijn voorraad een deel van de historieboeken van Jan en Annie Romein-Verschoor te hebben dat ik nog niet gelezen had. ‘Erflaters van onze beschaving’ is de titel. Hun schrijfstijl is van hoog niveau, maar niet gemakkelijk leesbaar en ik vond het dus prettig dat elk ‘hoofdstuk’ op zich staat en een aparte figuur behandelt, zodat de lezer kan kiezen.

Ik was eraan toe: een nieuwe computer! De vorige heeft me trouw gediend, maar op een gegeven moment is zo’n ding een beetje verouderd. Bovendien was het scherm ervan aan een kant losgeraakt van het dashboard zodat ik me steeds verbaasde dat het apparaat nog werkte. De nieuwe is sneller en zowel inwendig als uitwendig stijlvoller dan de vorige.

Ja hoor, ik ben aan de beurt! Vanwege mijn leeftijd. Geboren 12 april 1938. Een gevorderde leeftijd is van een kant iets om dankbaar voor te zijn – je kunt meepraten over ‘de oorlog’! – maar daartegenover staat dat je bij de kwetsbaren hoort bij zo’n vaccinatie als we nu meemaken. Ik heb me keurig aangemeld voor de locatie Purmerend en zie nu met vertrouwen de prikken tegemoet.

Gelukkig is de corona-avondklok inmiddels voor de lastpakken geen aanleiding meer voor reltrapperij en onrust. Ik heb me afgevraagd hoe het kan dat er bij ons in Hoorn geen straatschending gaande was. De gedachte kwam bij me op: misschien komt dat wel omdat de kaartclubjes in West-Friesland vaak op het thuisblijftijdstip beginnen en jong en oud dan veilig en gezellig de avond kunnen doorbrengen.

Een van mijn broers heeft een corona-hobby uitgevonden: oude foto’s rechercheren. Het is een interessante vorm van tijdverdrijf in deze periode van opgeslotenheid. We konden hem uit onze fotoverzameling –die ieder van ons wel ergens had- exemplaren toesturen waar we niet meer van wisten wat of wie ze voorstelden: wie – wat – wanneer.

Het behandelen in Dijkzicht, ons ziekenhuis, van mijn pijndoende rechterbeen heeft in eerste instantie geen goed resultaat gehad: de pijn is gebleven. Er wordt nu bekeken wat de andere mogelijkheden zijn. Maar dat kost natuurlijk weer heel wat wachtdagen. Gelukkig is de pijn niet alle dagen even erg en weet ik intussen precies welke pijnstiller het meeste effect heeft.

Met genoegen heb ik op Eerste Kerstdag het interview gevolgd dat Wilfred Kemp voor tv afnam aan een jonge en intelligente benedictijner monnik. Alleen al zijn vergelijking van het kloosterleven met een (langdurige) lock down-periode sprak me aan.

Deze decembermaand is op mondiaal niveau anders maar ook veelbelovend begonnen. Trump spoedig weg, corona binnenkort weg, Engeland eindelijk weg. Niet dat het paradijs nu gaat uitbreken, want de wereldomvattende…

Volgens de krant is er altijd al een gewoonte geweest om beelden die eerst in het openbaar waren tentoongesteld, in een museum te laten belanden. Omdat ze oninteressant of omstreden werden verklaard door de beoordelingscommissie.

In deze coronatijd hoor ik bij de vele mensen die veel tijd doorbrengen voor het televisiescherm. De laatste dagen worden we uitgebreid geïnformeerd over het ‘spannende’ verloop van de presidentsverkiezing in de VS.

Behalve die van een nieuwe Bosatlas geef ik u nog een tip om de corona-isolatie te veraangenamen: maak een familie-adressenlijst, met of zonder mail- en telefoongegevens. Die kan altijd nog eens van pas komen in de toekomst, al is het maar met kerst of overlijden.

Onze Hebreeuwsgroep staat vanwege de corona voorlopig stil. Maar op 5 oktober leefden we toch mee met de Joodse gemeenschap omdat het op die dag en in die week Sukkot d.w.z. Loofhuttenfeest was. Ons tuinhuis is, zoals ik u al eerder vertelde, soekka genoemd (het enkelvoud van Sukkot) omdat het ons doet denken aan het zo geheten bijbelse najaarsoogstfeest…

Mijn Oma kwam van een boerderij met een prachtige boomgaard bij Ilpendam (De Purmer). Vorige week ben ik gaan kijken of die er nog was. En ja hoor: intussen als beschermd erfgoed onder de hoede van de Vereniging voor Hoogstamvruchtbomen en opnieuw tot ontwikkeling gebracht.

De r in de maand. Dit jaar is dat wel extra bijzonder omdat de komende maanden van ons een strijd zullen vragen tegen de herfstcorona, waarbij een grotere besmettingskans een rol speelt. Ik ben het daarom niet eens met degenen die vinden dat de voorzichtigheid nu wel een beetje minder kan.

Van verschillende kanten hoor ik dat de Hoornse kermis dit jaar vanwege de omstandigheden wel beperkt maar toch geslaagd genoemd mag worden. De Lappendag en de Kermiskerkdienst haalden het niet bij vroeger, maar voor de kinderen…

Het lijkt me overdreven om deze warme augustusdagen maar meteen een hittegolf te noemen, al heb ik een grondige hekel aan puffen. De corona-beperkingen gecombineerd met hoge temperaturen bedreigen wel mijn goede humeur. Maar na enig zoeken vond ik de nodige troostpunten…

Ons huis wordt gevoegd. Eerlijk gezegd had ik ik geen idee wat dat ‘voegen’ betekende, maar nu heeft de dienst doende vakman me dat haarfijn uitgelegd. De gemetselde muurstenen van een huis zijn met elkaar verbonden door twee lagen cement: die tussen de boven- en onderstenen en die aan de zichtbare voorkant.

Ik weet niet of u wel eens in mijn ‘Scripties’ neust die ik op deze site heb geplaatst. Van de week kreeg ik een zeer welkome reactie van een taalkundige, Paul Claes van de universiteit van Leuven, op wat ik daar heb gepubliceerd over het zogenaamde oudste Nederlandse zinnetje ‘Hebban olla uogala’ (enz.).

Voor de derde keer is onze leefgemeenschap getroffen door het plotseling overlijden van een van onze bewoners. Na Hassan (2014) en Kees (2016) is gisteren, 17 juni 2020, geheel onverwachts Herman Vetter op de leeftijd van 67 jaar aan een hartaanval gestorven in zijn appartement.

Ik ben blij dat de droogte en de warmte waarmee deze zomer begon, (voorlopig?) voorbij zijn. Niet alleen onze tuin snakte naar regen, ook ikzelf voelde me bovenmate verhit -niet verdroogd, gelukkig- waardoor iedere stap een Mont Ventoux-bestijging geleek.

Het moet voor mijn collega’s een eigenaardige ervaring zijn voor te moeten gaan bij een lock-down-uitvaart. Als het een corona-slachtoffer betreft, is dat nog meer een aparte situatie dan als het gaat om een overledene die aan een ‘gewone ziekte’ bezweek, maar in beide gevallen sta je als pastor voor een opgave waarvoor je niet bent opgeleid en waarbij dus een extra invoelingsvermogen wordt gevraagd.

Het is weer zover: Koningsdag, Dodenherdenking en Bevrijdingsfeest. Eerlijk gezegd voelden ze langzamerhand wel een beetje als een jaarlijkse cliché-verplichting. Terwijl ik toch nog enigszins bij de ’ervaringsdeskundigen’ hoor, omdat ik vóór de oorlog geboren ben en dus enige jeugd-herinneringen heb.

Vanuit onze Dante-groep werd ik aangespoord om in de moeilijke dagen die we doormaken, het beroemde boek ‘Decamerone’ van Giovanni Boccaccio -zijn achternaam betekent ’koeienvanger’ of ‘bekpoeper’- te lezen. Het gaat over een groep van zeven dames en drie heren die tijdens de in Florence…

Jarig op eerste paasdag! Dat is me nog nooit overkomen en dit jaar mocht het ook nauwelijks zo zijn, vanwege de corona. Ik heb het opgezocht in mijn oude liber usualis, het Gregoriaanse gezangenboek waarin -voorin- een overzicht staat van de paasdata van deze eeuw. In 1936 was het de (voor)laatste keer Eerste Paasdag …

Aprilgrappen en Corona: kan dat? Het ligt voor de hand om daar niet van gediend te zijn, lijkt me. Toch zou je de vele betrokkenen -dat zijn we allemaal- willen toewensen dat ze de zwaarte van deze dagen een beetje verlicht krijgen door humor.

Bij wat we nu meemaken (de Corona-crisis), komen er bij mij drie andere rampen in herinnering die de hele maatschappij met ontzetting aangrepen: de Spaanse griep aan het begin van de twintigste eeuw (waarbij mijn grootouders drie van hun kinderen verloren)…