4 mei
Woensdag 4 mei mocht ik in Schagen voor de past-rotarians een inleiding houden in verband met de herdenkingen op die dag. Ik nam als uitgangspunt de tekst die op menig oorlogsmonument gebeiteld staat: Voor God en Vaderland vielen… met daaronder de namen van de gevallenen. Zouden wij, als wij in onze tijd zo’n gedenksteen zouden willen oprichten, nog voor een aldus geformuleerde inbeiteling kiezen? Ik denk van niet, maar waarom niet en wat dan wel? Wat bedoelden onze voorouders eigenlijk met die eigenaardige woorden: God, Vaderland, Vielen…? Er kwamen heel wat reacties los: God=het Hogere, Vaderland=het landseigene (nu: de EU?), vielen=eigen keuze of slachtoffer? enz. enz. U begrijpt dat we al prakkezerend naar huis gingen!
Kerketuin
Vanmorgen heb ik de uitvaartdienst bijgewoond van een parochiaan die we zowel in Zwaagdijk-West als in Hoorn-Noord zeker in ere zullen houden omdat hij jarenlang zowel daar als hier de kerketuin verzorgd heeft. Intussen hebben beide kerken een andere bestemming gekregen maar een deel van zijn lange leven was hij soms alle dagen in de weer om te zorgen dat het er rond het kerkgebouw keurig uitzag en de natuur in ere werd gehouden. Hij werd gezegend met een bijna eeuwlang leven en had gelukkig veel liefhebberijen, waaronder zeevissen, biljarten, discussiëren en tuinieren. Hij ruste in vrede.
Nieuw bestuur Margrietstichting
Drie jaar geleden heb ik de door mij gekochte Engelbewaarderskerkpastorie in Hoorn-Noord overgedragen aan een familiestichting die zich ‘Margriet’ noemde. Het bestuur ervan heeft zich met grote inzet ingespannen om de doelstelling ervan door te zetten en waar te maken en wilde nu graag jongere familieleden een vernieuwd bestuur laten vormen. Dat is gelukt. Mijn broer, de beheerder, kan voorlopig weer verder met een jonge en enthousiaste steun op de achtergrond. We wonen hier met genoegen en hij is -zoals u misschien gezien hebt- bovendien een groot natuurliefhebber.
Ergens bijhoren
Nu de coronabedreiging gearresteerd is -althans in Nederland-, kunnen de verschillende verenigingen weer veilig samenkomen. Ik merk dat zelf ook aan mijn agenda: gespreksgroepen, vrienden- en familiebezoek, kerkdiensten, verjaardagen, concerten, vergaderingen: ze doen maar net of ik niet van voor de oorlog ben. Aan lang niet alles kan ik meer meedoen door mijn leeftijd, maar het-erbij-horen leeft nog wel bij me, al was het maar omdat er weer zoveel uitnodigingen binnenvallen. Gelukkig vermaak ik me ook binnenshuis, vooral koken, muziek, televisie, computer en boekenkast kunnen een zegen zijn voor ouderen.
Hoevinudie?
Interviewer: Meneer Cruijff, wat vindt u als voetballer van uw tegenstanders?
Cruijff: Gelukkig dat ze er zijn, want zonder tegenstanders win je altijd, maar telt ’t niet.
