Brugge-Bach
Eindelijk ben ik weer eens in Brugge geweest. Deze keer voor een Bach-festival. Tien concerten meegemaakt in het nieuwe Brugse concertgebouw dat van 2002 is en waar ik nog nooit was geweest. Vanwege mijn Gezelle-verering was ik meestal aan de oostkant van de stad (Male-Rolleweg-Carmersstraat), maar nu leerde ik de westkant kennen: het vlakke terrein buiten de stadswal, ’t Zand geheten, vlak bij het station, waar vroeger het capucijnerklooster stond, biedt nu ruimte aan de -architectonisch contrasterende- muziektempel (architecten: Robbrecht en Daem) met groot (markt)plein en diverse hotels en restaurants. Allerlei eerste klas musici brachten ons ‘de jonge Bach’ zowel in de grote zaal (1290 plaatsen!) als in de kleine (320 pl.). Het ging dus om de jonge Johan Sebastiaan (geb. 1685) van Weimar en Köthen, toen hij onder invloed kwam van de Italianen (Vivaldi) en naast zijn cantates bv. de Brandenburgse Concerten componeerde. Mijn oren tuiten nog na en mede door de boeiende inleidingen die we ’s morgens te verwerken kregen, begrijp ik nu beter dat je ‘het religieuze’ van Bach meer in zijn muziek moet horen dan in ‘zijn’ piëtistische teksten afwijzen. Weer wat geleerd!
Werenfridus
Kort voor mijn Brugge-reis mocht ik samen met een groepje andere gepensioneerde vakmensen op Werenfridus aan een aantal 4VWO-leerlingen vertellen over mijn ervaring van het pastor-zijn. Tot mijn verbazing waren degenen die voor mijn praatje gekozen hadden -ze waren niet verplicht aanwezig en hadden me dus ook kunnen ontwijken- best geïnteresseerd in een beroep ‘in de sfeer van de geesteswetenschappen’. Daaronder valt theologie, maar ook bv. psychologie, pastoraat, ethiek en filosofie. Iemand zei: “Niet dat ik nu meteen dominee wil worden of zo, maar ik kom uit Opperdoes en ben op zoek naar mezelf.” Boeiend!
Hoorn in de vorige eeuw
Bij gelegenheid van het aanstaande honderdjarig bestaan van onze plaatselijke Historische Vereniging ‘Oud Hoorn’ zal er een boek worden samengesteld over Hoorn in de twintigste eeuw zoals het was op de verschillende gebieden van de samenleving. In navolging van Jos Leenders’ boeken over Hoorn in de negentiende eeuw. Ik beschouw het als een eer en een uitdaging dat ik gevraagd ben de afdeling ‘religie’ onder mijn hoede te nemen en reken op de medewerking van velen, vooral als het over de niet-r.k. gelovigen gaat.
Paus in Holland?
‘Il papa alternativo’ wordt hij al genoemd. Afwachten natuurlijk, maar ik vind het logisch dat er nu aan protestantse zijde (KPN) meer behoefte blijkt aan een pausbezoek aan Nederland dan bij katholieken zoals ik die zo’n bezoek niet zien zitten. Want voor een protestant is het al heel wat blij te kunnen zijn met een paus zoals deze Franciscus die zich allereerst als bisschop van Rome ziet en zich niet opstelt als een onfeilbare beterweter voor de hele wereld zoals zijn voorgangers. Maar mijn medestanders in deze vrezen voor een opleving van pausgezindheid waar we in de katholieke kerk niet op zitten te wachten: we moeten eerst maar eens wat zelfstandiger worden. Ik hoop trouwens dat deze paus te bescheiden is om naar Nederland te willen komen. We moeten zelf orde op zaken stellen, zoals hij dat in zijn bisdom moet doen. Oecumene moet van onszelf uitgaan: erkenning van elkaar, openheid, ook voor niet-kerkelijken. Ik denk trouwens dat Franciscus met ‘Vrouwe van alle volkeren’ (Punt) en ‘sluiting van parochiekerken’ (Eijk) niets te maken wil hebben en wil dat we onze materiële voorzieningen naar zijn voorbeeld gaan gebruiken voor sociaal contact. Dat heeft met al of niet populair zijn niets te maken. Wel met menselijk gedrag! En met het evangelie!
Sotsji
Sommigen voelen zich de laatste tijd overdonderd met Sotsji-publiciteit en wijken de komende weken uit naar een goed boek of mooie muziek (Bach?). Ik zal niet alles (kunnen en willen) volgen, maar ben toch blij dat ik door mijn gepensioneerd zijn tijd heb om de Olympische Winterspelen mee te beleven. Mensenrechten kun je ook dienen door je ergens in te begeven en daar op een vriendschappelijke manier met kritiek te komen. Dat ben ik met de koning, de premier en de sporters zelf wel eens. We moeten daar ter plaatse proberen te zorgen dat het geen Poetin-feestje wordt. Volgens mij is dat soms effectiever dan wegblijven of botsen. Toch geven journalisten en protesterenden daarbij wel achtergrondssteun, dat geef ik toe. Ieder het zijne/hare!
Hoevinudie?
Iedere maandagochtend vanaf tien uur kom ik met een aantal oud-Engelbewaarderskerkgangers (scrabble!) samen in ’t Westerzaaltje tussen de voormalige kerk en mijn huis. Sinds kort staat daat de neo-gotische beeldenkast waar ik u de vorige keer over schreef. Vanwege mijn verblijf in Brugge kon ik daar afgelopen maandag niet bij zijn. Ik had dat van te voren aangekondigd en er stiekem bij gedacht: ‘dan zullen er wel niet zoveel komen’! Maar wat denkt u? Toen ik na mijn thuiskomst informeerde, vertelde de koffiezetter: ‘het was hartstikke druk!’
