Buurt op de schop
Door een grondige riool- en straatrenovatie is er rond ons huis op het ogenblik veel drukte, veel lawaai en veel tijdelijke aanpassing van de verkeersregeling. Vooral voor auto- en fietsenrijders en rolstoelgebruikers is het een hele opgave de gewenste bestemming te bereiken. Het voormalige kerkplein waar ons pand aan grenst, is gelukkig door de tegenwoordige beheerder van het uitvaartcentrum waar het nu bij hoort, royaal beschikbaar gesteld om -buiten de uitvaarten om- even gebruik van te maken voor kort parkeren en in – en uitstappen. Kennelijk begrijpen de meeste betrokkenen dat je bij zoiets soms enig sociaal gedrag moet opbrengen om elkaar niet in de weg te zitten. Enige aanpassing aan de -gelukkig tijdelijke- situatie wordt soms gevraagd, maar is dat in het hele leven eigenlijk niet zo?
Winter?
Van een Elfstedentocht zal het dit jaar (en daarna?) wel niet meer komen, ofschoon het nog februari is en het spreekwoord zegt dat maart zijn staart kan roeren en april soms doet wat hij wil. Maar de winter lijkt nu toch wel beetje vergangen: het gras in de tuin ziet er al wat groener uit, de knoppen van de vruchtboompjes lijken te willen uitbarsten en de takken van de bomen melden dat ze nog leven door gastvrij vogels te begroeten. Was ik maar een dichter, dan dichtte ik een zonnelied.
Verontrusting
Zowel internationaal als landelijk wordt ons leven de laatste weken wakker geschud door verontrustende berichten. Sommigen onder ons hebben er moeite mee de innerlijke rust te bewaren, anderen trekken zich nergens wat van aan en houden zich zo veel mogelijk buiten de werkelijkheid en weer anderen breken uit in een soort chronische paniek. Zelf heb ik het gevoel dat er een nieuwe geschiedenisperiode op komst is. Prehistorie, IJstijd, Hellenisme, Middeleeuwen, Renaissance, Verlichting, Franse Revolutie, Romantiek, Industrie-ontwikkeling, Computertijdperk: alles heeft zijn tijd, leerden we op school: mensen gaan voorbij maar het leven gaat verde
Kranten
Elke dag -behalve ’s zondags- vallen er ’s morgens vroeg bij ons drie kranten in de brievenbus. Ik bewonder de trouwe bezorgers die al om vijf uur hun werk opbrengen. Meestal pak ik -na enige tijd!- eerst het regionale dagblad om de buurtberichten en overlijdensadvertenties te verwerken. Het blijft vaak bij ‘koppen snellen’ omdat de meeste actualiteiten niet vragen om grondig verwerkt te worden, al blijf ik graag van het een en ander op de hoogte. Daarna neem ik wat meer tijd om de tweed krant in me op te nemen. Vooral het politieke en kerkelijke nieuws (mondiaal en landelijk) trekken mijn aandacht en ik zet alvast in mijn hoofd waar ik in de loop van de dag nadere aandacht aan wil besteden. Tenslotte zoek ik in de derde krant naar de onderwerpen die daarin aan de orde komen én die mij interesseren. Veel laat ik zitten want vaak zie ik al aan de kop dat iets buiten mijn orde valt of waarschijnlijk te moeilijk voor me zal zijn. Krant lezen moet ook iets ontspaanends hebben, vind ik, al sluit ik me niet af voor iets leerzaams. Al met al beslaat het krantgebeuren een eerste deel van mijn dag, soms nog vóór het toilet en het ontbijt en zelfs het bijbellezen en de mail-ontvangst.
Hoevinudie?
Wie niet af en toe niets doet, is geen vrij mens.
(Erasmus)
