Oorlog?
Hoe is het mogelijk? Een oorlog gaande in Europa!! Gelukkig niet ‘van Europa’ tegen de rest van de wereld (een Derde W.O.), maar van een in verhouding kleine democratie tegen een bullebak met gasrijkdom. Als u dit leest is de oploop hopelijk al een beetje bedaard, maar de schrik van vroeger zit er weer goed in. Bij ons op het seminarie bestond er vroeger een ‘mos’ (gewoonte) dat we eens per jaar in de stilte van de avondstudie een minuut met de houten kleppen van onze studiebanken mochten klapperen onder luid geschreeuw van de kreet ‘De Russen komen!!’. Daar heb ik deze week van gedroomd. Gelukkig werd ik wakker om naar het toilet te gaan. Zijn dromen bedrog?
Geef vrede, Heer, geef vrede…
Excuus
In de vorige aflevering van deze siterubriek schreef ik nogal relativerend over de storm die vorige maand over ons land raasde. Ik kreeg van een lezer afkeurend commentaar. Die vond dat ik de ernstige gevolgen van dat noodweer had onderschat. Excuus daarvoor, want er werden wel degelijk mensen ernstig slachtoffer van het natuurgeweld. Ik houd wel staande dat oorlog -door mensen ontketend- nog erger is, maar daarmee heb ik niet het recht ander menselijk leed te kleineren.
Tandarts
Een daarmee ook niet te vergelijken ellende heb ik de afgelopen weken in eigen huis meegemaakt: kiespijn. Door een felle gebitswortelontsteking. Twee keer grondig behandeld na onderdrukking door pijnstillers en uiteindelijk mijn wereld uitgeholpen door de tandarts. Wat me opviel was dat zo’n behandeling tegenwoordig in de tandartsstoel door de moderne medicatiemogelijkheden haast geen pijn meer doet. Maar ook dat kiespijn een erge ellende blijft en dat de tandarts in het weekend nauwelijks bereikbaar is.
Aswoensdag
Vandaag is het Aswoensdag. Dat klinkt somber, maar de zon schijnt alsof de lente al is aangebroken. Ik las in de krant over de nieuwe uitgave van Willem-Jan Otten over de steun die het bewust meeleven met het liturgisch jaar aan iemands leven kan geven. Dat klopt, maar geldt ook voor de beleving van de jaargetijden en de seizoenen. Ik heb om dat niet te vergeten een bosje tulpen op mijn kamertafel gezet ter aansporing. Mijn vader zou zo kunnen zeggen wat voor soort het is.
Hoevinudie?
Meester: Wie heeft de tulpen bedacht?
Pietje: U niet, meester!
