Kerkdienst Betsy Perk
Afgelopen vrijdag was ik weer eens aan de beurt om voor te gaan in de oecumenische kerkdienst van het Betsy Perk-centrum in de Hoornse Kersenboogerd. Omdat het vakantietijd was had ik gekozen voor een gemakkelijk mee te beleven thema: ‘Vrede’. Ook al was het geen 4-5 mei en geen Vredesweek. Ik vroeg aan de aanwezigen: Wat komt er meteen spontaan bij u op als u denkt over ‘vrede’? Er waren direct al verschillende reacties. Zeker drie verschillende soorten vrede kwamen naar boven: de vrede van de bevrijding aan het eind van ‘de oorlog’ (voorzover nog door sommige ouderen -zoals ik- meegemaakt), vrede als het weer goed komt na ruzie in eigen kring (door de meesten wel eens meegemaakt en soms nog) en ‘innerlijke vrede’ als het naar je gevoel goed zit tussen jou, God en de mensen. Toen we er wat dieper op ingingen bleek trouwens dat er bij alle drie vormen meestal een andere kant blijkt te blijven bestaan: oorlogen van deze tijd, ruzie die niet goed komt en innerlijke onrust. Dona nobis pacem, baden we.
Familiekring
Daags erna was ik aanwezig bij de herdenkingsbijeenkomst van een deel van mijn familie in Wognum. Het was precies een jaar na het overlijden van onze oudste neef, Klaas Weel Jansz. Ik werd me er na afloop van bewust dat je op oudere leeftijd voelt dat de behoefte aan contact met je familie -voor zover nog in leven- sterker wordt. Je eigen vertrouwde kring van vroeger doet je meer dan mensen van verderop. Heeft u dat ook? Of bent u daar nog niet oud genoeg voor?
Boekje om te bewaren
Nu mijn vakantie van dit jaar er al wat vroeg opzit, heb ik deze augustusmaand alle tijd om eens wat oude spullen weg te doen. Maar niet alles mag weg: soms om de waarde ervan op zich, soms om de nostalgische of emotionele waarde, soms om de praktische bruikbaarheid. Zo vond ik tussen wat weggezette spullen het in eigen beheer uitgegeven boekje dat ik in 2010 gekregen heb van mijn inmiddels overleden klasgenoot Pieterjan Blankendaal. Over zijn roomse jeugd in Haarlem en Zandvoort in de na-oorlogse jaren vijftig. En over zijn eerste ervaringen op het seminarie in Heemstede, waar ik hem heb leren kennen. Wegdoen of niet? Absoluut niet! Ik heb het nu opnieuw in één ruk uitgelezen: het is prachtig geschreven en je leest het alsof je het zelf meemaakt. Het is niet meer te koop, maar Pieterjan was een zeer bekwaam en boeiend schrijver. Het en hij gaan dus niet weg!
Opruimen?
Opruimen: wat wel en wat niet? Twee soorten spullen zijn niet aan mijn opruimbevlieging ontkomen: nogal wat kleding en nogal wat achtergebleven medische benodigdheden die me van een of ander kwaaltje hebben afgeholpen. Zoals zalfjes in potjes en druppels in flesjes. Wat kleding betreft: ik bleek veel te veel sokken in mijn kledingkast te hebben, veel te veel broeken (pantalons), handdoeken, washandjes en matrasovertrekken (soms tweepersoons!). Misschien heeft het Leger des Heils er nog iets aan. En waar ik nodig weer eens voor naar een winkel moet: colbertjes en schoenen. Zo zie je maar: de vakantietijd is ergens goed voor, ook al ga je niet op vakantie.
Hoevinudie?
Dokter: Hoe gaat het met u?
Patiënt: Goed. En met u?
Dokter: Goed.
Patiént: Gelukkig, anders ga ik weer!