Donkere Dagen
Het lijkt wel of, als je ouder wordt, de donkere dagen vóór Kerstmis je meer mistroostig maken dan vroeger. Ik zal tenminste blij zijn als de dagen weer gaan lengen. Als kind vond ik de laatste dagen van het jaar (sintemaarten-sinterklaas-ijsbloemen op de ramen-bevroren boerenkool en spruitjes halen op mijn vaders bouw-soms al wat sneeuw en ijs-kerstmis met alles d’rop en d’ran-oud en nieuw en al gauw mijn moeders verjaardag) juist dagen om naar uit te zien, maar de laatste tijd zie ik al voortijdig uit naar de lente. Gelukkig gaat die zeker komen en kan het zijn dat de harde winter wegblijft. Maar hoe dan ook: op naar een gelukkig nieuwjaar!
Lessen
Ik kom nog even terug op mijn lessen op Hageveld in de afglopen novembermaand. Ik had ze goed voorbereid want ik wist van vroeger dat daar veel van afhangt. Dat beloonde zich: de leerlingen waren geïnteresseerd en ikzelf had weer een beetje een nieuwe geestelijke wereld (de van mythen, sprookjes, fabels enz.) -grondiger dan vroeger- te pakken. Zoiets heeft vaak een nasleep: in een van mijn gespreksgroepen mocht ik hetzelfde onderwerp ook aan de orde stellen en binnenkort ben ik als inleider welkom bij een gespreksmiddag van de Hoornse KBO. Het zal gaan over het verschil tussen historische feitelijkheid en fantasierijke fictie en de waarde van beide, over het onderscheid tussen lectuur en lit(t)eratuur en dat tussen proza en poëzie. Je kunt erover bezig blijven!
Verziekt?
In dezelfde week -die van 15 december jl.- verschenen er twee boeken die over hetzelfde onderwerp gaan maar totaal verschillend daarover berichten. De uitgebreide voorlopige biografie (bijna 600 blz.!) van kardinaal Simonis door Ton Crijnen en het mooi van foto’s voorziene Pastoraal Logboek van mijn klasgenoot pastor Wim Al over de laatste vijftig jaar in rooms-kerkelijk Nederland. Hoe is het toch mogelijk dat dezelfde periode zo verschillend werd beleefd en zo tegengesteld werd benaderd door aan de ene kant meestal kortzichtige en vaak onbetrouwbare kerkleiders en aan de andere kant radicale en volop in de maatschappelijke werkelijkheid staande practijkpastores? Waar komt toch die autoritaire vooringenomenheid van de meeste -soms goedbedoelende- ‘hooggeplaatsten’ vandaan? De beide boeken hebben mij de ogen -nog meer- geopend: het kerkelijk leven van de ‘Roomsen’ is grondig verziekt. Gelukkig heb ik -naar ik meen- in míjn leven net als velen een eigen uitweg gevonden.
La Bohème
Wat ik nog nooit heb beleefd, gaat me dit jaar overkomen: op eerst kerstdag niet naar de kerk maar naar de opera! Dat komt zo: ik heb dit jaar in deze dagen vijf kerkdiensten op me genomen: één in Avondlicht hier in Hoorn, twee (nachtmissen) in Heerhugowaard ’t Kruis, één op oudejaarsavond en één op nieuwjaarsdag, resp. in ’t Kruis en in Heerhugowaard De Noord. Wel wat veel, maar dat kwam zo uit. Op eerste kerstdag hield ik me vrij, want ik werd uitgenodigd om dan naar het Operatheater in Amsterdam te komen voor Puccini’s La Bohème (met inleiding). Het schijnt een prachtige opvoering te zijn -ik las de recensies- en ik zie me al zitten genieten!
Hoevinudie?
Van de nieuwe Gerarduskalender (2015) vond ik deze wel leuk:
Piet probeert de kerstpreek van de pastor te volgen. Maat hij is nogal doof en vraagt na enige tijd aan zijn buurman: Waar heeft hij het over? Deze antwoordt: Dat heeft hij nog niet gezegd!
