Erasmus
Voor mijn verjaardag -op 12 april 83 jaar- kreeg ik de nieuwe biografie van Erasmus, uitstekend van taal en rijk aan inhoud: met verwerking van de nieuwste gegevens, van Sandra Langereis. Ik ben gewoon blij dat ik pas ongeveer 250 van de bijna 800 pagina’s heb gelezen, want ik verheug me op wat me nog te wachten staat! Elk hoofdstuk is een vat vol informatie en aanzet tot denken. Ik was indertijd zeer geboeid door het Erasmusboek van J. Huizinga, maar dit steekt voorlopig alle voorgaande uitgaven naar de kroon. Lekker lezen is een van de hulpmiddelen in deze beperkende coronatijd.
Prikken
Ja hoor, twee prikken gehad. Pfizer zelfs. Het geeft toch een prettig gevoel van minder kwetsbaar zijn. Je kunt nog wel een overdrager van het virus op anderen (ongevaccineerden) zijn en je houdt dus je terughoudendheid nog een tijdje vast (inmiddels uit gewoonte), maar al met al is er nu toch licht aan de horizon in deze lentetijd. Laten we hopen dat we zo’n raar levensjaar voorlopig niet meer meemaken en opgelucht zijn dat er in onze tijd zoveel meer mogelijkheden van bestrijding zijn ontwikkeld dan er vroeger waren in tijden van pest of TBC. En dat het gelukkig geen oorlog was!
Kastje
Gelukt! Toen we vorig jaar in onze tuin een door glas omsloten terrasoverkapping plaatsten, moest ons vertrouwde mezennestje verplaatst worden naar een ander gedeelte van de muur. Dat was nogal een klus want boven het nestje binnenin hadden we een cameraatje bevestigd dat verbonden was met mijn computer op mijn bureau en daardoor konden we de ontwikkelingen in de mezenfamilie waarnemen en volgen zonder haar te storen. We waren vorige maand onzeker of er dan net als andere jaren weer een nestje in gebouwd zou worden met de nodige eitjes. Of dat het verplaatste kastje afgekeurd zou worden als mezenhuisje. Maar de familie mees heeft er genoegen mee genomen: er liggen zeven prachtige eitjes in een keurig patroon te wachten op de warmte van de broedmoeder. Het is mijn lust en leven het gezinsvormend proces te volgen: ik heb het nu al meermaals meebeleefd, maar vind het nog steeds een kostelijke gebeurtenis.
Gordijnen
Toen ik indertijd naar Hoorn kwam, heb ik de verouderde overgordijnen van de pastorie vervangen door nieuwe, meer moderne, deskundig geadviseerd door de vrouwelijke secretaresse van het parochiebestuur. Zij had een uitstekend oog voor zoiets: die gordijnen zijn nog steeds -na vierendertig jaar- modern om te zien en onversleten. Ze zijn nu wel aan weer een beurt in de wasserij toe en de rail moet opnieuw worden bevestigd, maar onze deskundige adviseerde ons ze gewoon weer verder te gaan gebruiken. Zo krijgt een gordijn een langer leven dan een pastoor.
Hoevinudie?
Gids tijdens een safari: Giraffen hebben een grote eetlust. Die vreten je op waar je bijstaat!
