Excuses
Bij sommigen van u leidde de toegevoegde opmerking aan het einde van mijn vorige sitenieuwtjes (eerste helft april 2023) tot een misverstand. Nee hoor, ik ben voorlopig niet van plan te stoppen met dit tweewekelijkse ‘nieuws’ dat door de nodige lezers van deze site wel wordt gewaardeerd. Mijn opmerking sloeg op het prettige nieuwtje dat de tekstjes van deze rubriek van de laatste tien jaar (2013-2023) weer zijn verwerkt in een boekuitgave die met medewerking van mijn jongste broer en zijn vrouw door drukkerij Eurodruk werd verzorgd. De drukkerij is er inmiddels mee klaar en binnenkort begin ik de boekjes aan u en aan mijn relaties gratis uit te delen. Ik heb al gemerkt dat het een prettige ervaring is om -als je even tijd hebt- wat van de items ervan te (her)lezen omdat ze een soort gevarieerd overzicht geven van wat mij en u in de afgelopen tien jaren is overkomen. De variatie en de meestal niet zo lange lengte van de teksten zorgen voor aangename -soms zinnige- herinneringsmomenten en er zit warempel vaak ook wat humor bij.
Verjaardag
De viering van mijn 85-ste verjaardag op woensdag 12 april jl. heb ik uitgesteld tot donderdag 8 juni a.s., omdat ik dan tevens de zestigjarige herdenking van mijn priesterwijding hoop te ondergaan. Voornamelijk in eigen gezinskring vanwege mijn leeftijd en conditie, met ’s morgens de deur los en ’s middags een besloten diner in het pas vernieuwde La Mère Anne van Oudendijk. In zekere zin hangt er over deze herdenkingsdagen ook en schaduw: onze twee oudste zussen ontbreken, ze zijn vorig jaar gestorven. Wel na een gelukkig en geslaagd leven, maar vooral voor hun echtgenoten (ik zou bijna schrijven echt-genoten), maar ook voor ons, zijn zulke feestdagen nu ook herdenkings- en extra gemisdagen geworden. Bovendien heeft ieder intussen zijn/haar leeftijdskwaaltjes en het besef dat we allemaal een keer aan de beurt komen. Maar…. we houden de moed erin en plukken de dagen met vreugde. 8 juni: dag van dankbaarheid.
Tuin
Mijn oudste broer waagde het op mijn uitgestelde verjaringsdag toch even te komen kijken of ik me thuis zou vervelen. Maar ik was afwezig en bracht de dag door bij mijn broer in Alkmaar die pas verhuisd was en ons zijn nieuwe appartement wilde showen. Toch was de verrassende broer-bezoeker uiteindelijk niet teleurgesteld: hij heeft verstand van tuinaanleg en is zelf(s) bollenkweker geweest zodat hij onze prachtige tuin -rondom het oude pastoriegebouw van de voormalige Engelbewaarderskerk- kon bewonderen en bekritiseren.
Hij heeft genoten! En was haast blij dat op die prachtige zonnedag alles wel jarig leek te zijn. Dan maar geen gebakje en borreltje, moeder Natuur ging alles te boven. Ook de autorit heen en terug langs de bollenvelden en door de Wieringermeer was hem beter bevallen dan verjaardagspraatjes. Jarige, gefeliciteerd met de tuin!
Koningsdag
Voor een vijfentachtigjarige van vóór de oorlog blijft 31 augustus eigenlijk de eigenlijke koning(inne = s)dag. Ik was tien jaar toen Wilhelmina werd opgevolgd door Juliana en daarmee een warme zomerdag werd ingeruild voor een koude lentedag. Mede door de oorlog en mijn moeders stiekeme oranjegezindheid had ik al menig keer het Wilhelmus thuis, op school en in de kerk meegezongen en daardoor in mijn hoofd gezet. Althans de twee gebruikelijke coupletten, waarvan in de kerk en op school soms ook het eerste nog werd weggelaten uit veiligheidsoverwegingen. Het was even wennen toen daarna bij twee koninginnen 30 april de voorkeur kreeg. Vanwege het voorjaar en de lente en buiten de vakantietijd en de zomerhitte. En omdat Juliana inderdaad van 30 april (1909) was. Beatrix maakte daar een traditie van, maar Willem Alexander gaf zijn eigen verjaardag de voorrang: koningsdag op 27 april, behalve als dat een zondag is, dan wordt het zaterdag. Voor mijn vader was Wilhelmina de eigenlijke koningin. Maar die was door de mand gevallen door haar ‘vlucht’ naar Engeland in WOII, in de dagen dat hij de ellende van de mobilisatie en de oorlogsdienstplicht moest doormaken buiten zijn groeiende gezin. Tussen hem en Wilhelmina is het nooit meer goed gekomen: nieuwe informatie liet hij niet tot zich doordringen. Mijn moeder stak na de oorlog enthousiast de vlag uit op koninginnedag en 5 mei als mijn vader op zijn werk was, maar zonder oranjewimpel!
Hoevinudie?
Een beetje filosofisch, van Joseph Joubert (1754-1824):
Werkelijk geestige gezegden verrassen hen die ze uitspreken niet minder dan hen die ze aanhoren; zij worden in ons geboren ondanks onszelven, of tenminste zonder dat wij er deel aan nemen of ze tot stand brengen, net zoals alles wat geïnspireerd is. Het is meer vinden dan bedenken.
