Geboortedorp
Afgelopen dinsdag -een stralende zomerdag- kreeg ik van mijn zwager samen met mijn broer en schoonzus een excursie aangeboden op en rond De Grote en Kleine Vliet in de Vier Noorder Koggen-polder. Er ging een wereld voor me open, terwijl ik daar vroeger toch alle hoeken en gaten heb gekend en beleefd. Waar in de vorige eeuw mijn vaders land zijn producten opbracht, is nu een toeristische wereld van de grond gekomen waar vooral in de zomer vele honderden mensen genieten van welvaart (letterlijk en figuurlijk!), natuurschoonbeleving, lichaamscultuur en ontspanning. Er wordt daar werkelijk een soort paradijs genoten: ons dorp is een hoogtepunt geworden van levensvreugde. Houden zo!
Neefje
Zoals ik u een half jaar geleden meedeelde, heb ik begin maart een (achter)neefje gekregen: de eerste kleinzoon van mijn jongste broer en zijn vrouw (die ook mijn buren zijn). Beide jonge grootouders zijn thuis in de ICT en zodoende kan ook ik de ontwikkeling van hun prachtige kleinkind volgen op mijn computer, soms via foto’s, soms via live-beelden. Vol verbazing volg ik de door de natuur geregisseerde en gedirigeerde ontwikkeling van zijn jonge lichaam(pje)! Wat een boeiend gebeuren: het zoekend kijken en het onvaste grijpen, het geluidjes geven en beginnend praten, zijn gezichtsuitdrukking blij of kritisch: alles in een zekere volgorde, steeds een beetje verder op weg naar de volgende inzet van zijn groeiend lijfje. Wie heeft het bedacht, wie het geregeld?
Zomer
Wat me in deze droge zomer opvalt, is dat er in de tuin flink wat vlinders fladderen, terwijl in en buiten het huis weinig vervelende insecten me het leven zuur maken. En ook dat sommige bloemsoorten goed gedijen en lang kleurrijk blijven en andere haastig verdorren. Ik weet niet wat ons nog te wachten staat, maar er is voorlopig met deze gang van zaken best te leven, vind ik. Zou onze bezorgdheid over het milieu hier en daar toch al een enigszins positieve uitwerking kunnen hebben? Niet te vroeg gejuicht, natuurlijk.
Positivo?
Hoe mooi ons land is, wordt volgens mij meestal niet beseft door degenen die de officiële nieuwsbulletins verzorgen op de publiciteitsmedia. ‘Goed nieuws is geen nieuws’ heet het daar, zo lijkt het me wel eens. Het gaat dan voor de zoveelste keer over bosbranden, droogte of wateroverlast, overheidsfouten, opstandjes, demonstraties, inflatie, bezuinigingen, ongelukken, ruzies, criminaliteit, malversaties, ziekteverspreidingen en ga zo maar door. De treurbuis is m. i. een goed gevonden etiket. Ik probeer in deze nieuwsrubriek meestal een positieve toon aan te slaan, maar voel me daarbij wel eens weggezet als een ‘positivo’ door de publieke opinie. Terecht of ten onrechte?
Hoevinudie?
Mijn broer heeft van mijn vader een bijzondere eigenschap geërfd: belangstelling voor en plezier in onverklaarbare verschijnselen. Hij had er van de week weer een gevonden. Als volgt:
Ga op een keukenstoel zitten en til uw rechtervoet een decimeter van de voer. Draai die met de klok mee in ronde bochten. Teken met uw rechterhand in de lucht voor u uit -in tegengestelde richting, dus niet met de klok mee- een 6, een aantal keren. U zult merken dat uw voet gaat draaien en niet meer met de klok mee kan. Ra, ra, hoe kan dat?
