Haitink (in vrede)
Met diepe ontroering en respect hebben we het overlijden te verwerken van de grote dirigent Bernard Haitink. Ik voel een zekere trots dat zo’n geniale muziekmens uit ons volk is voortgekomen en ben hem dankbaar voor zijn zelfgave aan ons. Meermalen mocht ik hem live meemaken in het Concertgebouw. Hij wekte niet alleen zijn muzikanten op tot hun beste kunnen, ook wij toehoorders werden werkelijk tot het beleven van de door de componist bedoelde muziekervaring gebracht. Zijn Mahlers heb ik ervaren als geschenk van de Allerhoogste.
Op leeftijd
Gisteren mocht ik mijn laatstgeschreven ‘scriptie’ brengen in mijn dierbare West-Friese gesprekskring. Maar het is me niet gelukt dat goed te doen. Ik had me wel degelijk voorbereid wat de inhoud betreft en iedere aanwezige voorzien van een uitgebreid meeleespapier, maar me niet ingesteld op een prettige presentatie. Dat mijn verhaal over ‘de ontwikkeling van de godsdienstigheid in West-Friesland en Hoorn in de loop der eeuwen’ niet goed overkwam, heeft -denk ik- te maken met mijn leeftijd (83): het gaat me niet meer zo gemakkelijk af als vroeger toen ik voor de klas of op de preekstoel stond. Ik raakte van mijn à propos en kwam met een mooi boeket maar ook met een kater thuis. Ik zal me voortaan niet meer voor zoiets lenen: alles heeft zijn tijd.
Schoenen
Eindelijk was het zover: nieuwe schoenen. Je moet er tegenwoordig flink voor sparen want een mooi kostuum is zowat goedkoper dan een stel zulke nieuwe onderdanen, maar ik vond in onze binnenstad wel de winkel die precies had wat ik zocht. En nog wel bij de firma waar mijn ouders vroeger al hun schoenen kochten. Ik heb nu voorlopig wel wat gevoelige plekjes op mijn voeten, maar dat hoort erbij: inlopen.
Münster
Komend weekend mag ik -als er niets tussenkomt- met mijn zus en diens dochter en haar man mee naar Münsterland voor een herfstreisje. Ik ben daar vroeger wel eens geweest: een paar van mijn klasgenoten studeerden er bij de toen beroemde professor J. B. Metz. Ikzelf was in die jonge jaren nogal geïnteresseerd in de Wederdopers en de Tachtigjarige Oorlog. Ik herinner me nog van toen dat men er volop bezig was met de wederopbouw van de stad na de verwoesting door de Tweede Wereldoorlog. Je zag er nieuw naast oud. De kerk met de kooien van de ketters bleef gespaard voor de toeristen.
Hoevinudie?
Mijn jeugd had de toekomst!
(Mwah)
