Hamburg
Met genoegen kijk ik nogmaals terug op de korte vakantie die ik met mijn zus maakte naar Hamburg, waar we een vriendin -en haar familie- ontmoetten. Het was prachtig weer, nog niet zo warm als nu hier bij ons. We werden uitstekend begeleid en prima verzorgd. Door een rondrit met een sightseeïngsbus kregen we eerst een algemeen overzicht van de grote Hanzestad (ruim 1,8 miljoen inwoners!) en daarna bezochten we wat meer specifieke onderdelen van de binnenstad en het havengebeuren. Net als Rotterdam is Hamburg zijn oorlogsbombardement wonderwel te boven gekomen: de stad blaakt van geweldige moderne gebouwen. Met als hoogtepunt natuurlijk de Elbphilharmonie, het concertgebouw dat als een golvenbeheersend schip de haven aan de rivier domineert. Van binnen en van buiten een wonder van moderne architectuur. We gingen uiteraard met openbaar vervoer. Aan de grens waren er wat spoorwegproblemen bij Bad Bentheim, maar iets avontuurlijks hoort bij een geslaagde vakantie!
Sporten!
Terug in onze eigen vertrouwdheid genoten we behalve van deze zonnige zomerdagen van de drie grote sporthoogtepunten op tv (WK – Tennis – Tour) waarvan het laatste nog voortduurt. Ik herinner me dat ik -nu ruim zestig jaar geleden- op het seminarie al genoot van de Tour de France (met o.a. Theo Koomen!). Je zat in die dagen wel te blokken voor je overgangsexamen, maar intussen hield je Van Est en Wagtmans in de gaten. Ik was in die jonge jaren een verwoed fietser -aan een brommer, auto of e-bike was ik nog niet toe- en in de na de Tour volgende vakanties heb ik menige kilometer afgelegd. Zoals iedere doorgeschoten puber van toen.
Nijhoff
Met gretige belangstelling heb ik in de kranten de discussie gevolgd over de vermeende achterstelling van de (niet moeder-)vrouw in verband met het schrijven van het boekenweekgeschenk. Nijhoffs bekendste gedicht onderuitgehaald! In mijn studiejaren op de VU rond 1968 hoorde ik bij de werkcollegegroep van prof. Schenkeveld die een hele periode met Nijhoff bezig was, vooral met zijn Nieuwe Gedichten en Awater. Ze maakte ons met enthousiasme insiders in wat er aan de hand was met deze grote dichter. Ik genoot ervan en kan me er nog veel van herinneren. Dat hij een achterhaald idee had van ‘de vrouw’, kwam bij ons -en ook niet bij haar?- niet op. Maar het besluit het boekenweekgeschenk wat meer door vrouwen te laten schrijven, zou -zeker als het moet gaan over zo’n thema- ongetwijfeld haar en onze instemming hebben gehad!
De ‘verloren’ bijbel
Op een wondelijke manier viel me kortgeleden het boek in handen dat de Oxford-professor J. R. Porter in 2001 heeft samengesteld over ‘De Verloren Bijbel’. Het geeft achtergrond en fragmenten van de teksten uit het vroege christendom die niet in de officiële bijbel werden opgenomen ofschoon ze er volgens sommigen wel voor in aanmerking kwamen omdat ze er inhoudelijk mee samenhingen. Volgens mij was die afwijzing terecht want het meeste ervan lijkt uit de duim gezogen van de vaak anonieme of onder schuilnamen opererende schrijvers die de buitenwetenschappelijke nieuwsgierigheid van bijbellezers wilden bevredigen. Of verdiepen? Soms zijn het diepzinnige en misschien ook enigszins informatieve teksten die verhelderend zijn bij wat er in ‘onze’ bijbel staat. De meeste handschriften ervan zijn van latere datum dan de Qumran-rollen en stammen uit de eerste tien eeuwen van het christelijke tijdperk. Voor mij is het boek een aanvulling van onze kennis bij het zoeken naar de totstandkoming van de bijbelteksten.
Hoevinudie?
Joop Zoetemelk: De Tour win je in bed.
Pietje: Maar dan wel pas als je eruitgekomen bent!
