’t Kruis – WK – Brinkman – Den Haag – Hoevinudie?

’t Kruis – WK – Brinkman – Den Haag – Hoevinudie?

’t Kruis
Afgelopen zondag ben ik voor het laatst voorgegaan in de H. Familiekerk van Heerhugowaard ’t Kruis. Ik blijf wel beschikbaar voor ‘noodgevallen’, maar wil, nu ik tachtig ben geworden, wat meer rust en ruimte in mijn agenda en gelukkig zijn er in ’t Kruis nog voldoende geschikte voorgang(st)ers om elke zondag -en meermaals ook door de week- een viering te leiden. God-zij-dank voel ik me nog wel gezond genoeg om zo nu en dan in Hoogkarspel en/of Venhuizen voor te gaan. In Heerhugowaard ben ik me in de afgelopen jaren steeds meer thuis gaan voelen: er is daar een hartelijke en bemoedigende parochiesfeer. Dat kon ik bij het afscheid nog weer eens extra merken: de aandacht en de zorg voor een voorganger uitte zich o. a.  in hartelijke dankwoorden, een gezellige nazit en originele presentjes. En een aandachtig gehoor voor mijn laatste preek!

Voetbal-WK
Met genoegen volg ik -voor zover- het wereldkampioenschap voetbal in Sotsji. Vooral ook om mee te kunnen doen aan de koffiegesprekken daarover hier in huis. Sommigen begint de aandacht ervoor de keel uit te hangen en die zouden willen dat alleen de ‘betere’ ploegen mee zouden mogen doen, zodat het toernooi korter zou kunnen duren. Maar daar ga ik niet in mee! Ik zie het WK ook als een kans voor een positieve mondiale ontmoeting: hoe meer landen elkaar via de sport leren kennen, hoe beter. Het liefst zou ik zelf een keer bij zo’n wedstrijd aanwezig willen zijn, maar dat zal er wel niet meer van komen. Ter geruststelling: ik zal natuurlijk ook met grote aandacht de komende ontmoeting volgen van de paus met de Wereldraad van Kerken in Genève! Ook een mondiale ontmoeting.

Martien Brinkman: Dicht bij het onuitsprekelijke
Met grote aandacht lees ik op het ogenblik het pas uitgekomen boek van VU-theoloog Martien E. Brinkman: Dicht bij het onuitsprekelijke: veertien dichters over het onzegbare. Van mij had het eerste woord van de titel ook ‘Dichters’ mogen luiden, maar dan mis je natuurlijk de dubbele betekenis van ‘(ge)dicht’. De schrijver beschrijft hoe onze moderne dichters het mystieke, het religieuze, het onuitsprekelijke ieder op een eigen manier benaderen en hij doet dat aan de hand van hun steeds letterlijk geciteerde teksten. Ik noem de namen: Vasalis, Hoornik, Vroman, Van der Graft, Michaelis, Lucebert, Andreus, Faverey, Jellema, Kopland, Knibbe, Gerlach, Otten en Zwagerman. Stuk voor stuk was ik verbaasd en verrast: wat een verdieping van het religieus ‘bewustzijn’! En wat een talent om dat -voor zover- onder woorden te kunnen brengen. Vooral Eva Gerlach sprong er voor mij uit. Terecht P. C. Hooft-prijswinnares!

Den Haag: Gemeentemuseum
Om me een beetje thuis te gaan voelen tussen ‘ouderen’ ga ik morgen mee met een 70+-reis van de Hoornse KBO. Naar Den Haag: Gemeentemuseum. Er gaan ook de nodige rollators en zelfs rolstoelen mee in de bus. Gelukkig heb ik tot nu toe voor mezelf nog nooit een rolstoel nodig gehad, dus ga ik ook uit dankbaarheid en uit solidariteit. Ik ben -voor zover ik me herinner- nooit in dat museum geweest en ik hoor van mensen in mijn omgeving dat dat een misser is: er schijnt daar een heel aparte collectie te zijn. Ik hoop dat er wel een goede uitleg is bij wat we gaan zien: zonder goede gids -desnoods een boekje of audio-apparaat, maar liefst een levend(ig)e uitlegster- kom ik meestal niet ver op visueel kunstgebied.

Hoevinudie?
Deze keer even een puzzeltje voor de gymnasiasten onder mijn lezers. Van de week stond er boven een rouwadvertentie in de krant: Ut qui seminat simul gaudeat et qui metit. Via Google speurde in de herkomst op: Beda Venerabilis (Engelse kerkhistoricus uit rond 700 na Chr,). Mijn vertaling luidt: Opdat wie zaait zich samen zou verheugen met wie oogst. Een mooie gedachte: als het werkseizoen (=het leven) voorbij is, mag de zaaier zich samen verheugen met de oogster (zaaier-oogster of Zaaier-Oogster): dus bij de voltooiing. Maar ‘simul’ kan ook betekenen: ’tegelijk, gelijkelijk, evenzeer’. Dan slaat het meer op het (‘agrarische’) werkproces in ons leven, waarbij de zaaier zich verheugt over de inzet en de oogster over het resultaat als ze het overzicht deelachtig worden. Zoiets. Aan u de keus!