Iets Stoms
Onlangs ontmoette ik iemand die bij het vinden van deze site-nieuwsrubriek voor het eerst gestuit was op ‘Hoevinudie?’. Hij had eerst gedacht dat daarbij een onzorgvuldigheid in de spelling was ontsnapt aan mijn aandacht. Maar bij nader inzien zag hij dat het niet ging om een spelfout maar om een aanzet tot ‘nader bekijken’. Dit deed mij terugdenken aan wat er vroeger in de klas gebeurde als iemand (ik b.v.) iets stoms debiteerde. Zowel als leerling als als leraar was ik nogal geneigd iets onverwachts te zeggen, iets wat gewoon ondoordacht was of niet ter zake deed. Vooral in een kring van ‘deskundigen’ schaamde ik me daar natuurlijk voor en leerde ik mezelf voortaan meer in te houden. Dat is me trouwens nooit helemaal gelukt! Maar sinds enige tijd troost ik mezelf: Iets stoms kan soms toch een bijdrage zijn aan het denken: het kan het gesprek en het besprokene even op een ander been zetten en zelfs aanleiding zijn tot een origineler benadering. Hoevinudie?
Nieuw Interieur
Toevallig kom ik de laatste tijd nogal eens terecht bij vrienden die hun huisinterieur een update hebben gegeven. Ook in ons huis, waar we in een groep van heel verschillende mensen wonen, zijn we daarin verzeild geraakt. Zelf hecht ik nogal aan een meer ‘historisch’ interieur waarin allerlei herinneringen bewaard worden, maar ik merk dat een nieuw opgezette ‘aankleding’ van ruimtes die er fris, meer modern en toekomstgericht uitzien, me ook wel aanspreekt. Vooral omdat het verzamelen van ‘het vele’ een bedreiging kan zijn voor de aandacht en de waardering voor ‘het unieke’. We hebben kortgeleden onze hal, waar veel reproducties hingen, leeggehaald om de muren nieuw te witten en de wanden zelf eens te laten spreken. Nu zien we meer hoe de architect gedacht heeft en hoe de lichtval zelf de sfeer bepaalt. Het bescheiden schilderijtje waarop je -mooi gefotografeerd- in kleur de jaarringen ziet van een doorgezaagde boomstam, hangt er wat eenzaam, maar krijgt nu alle aandacht.
WOII-Normandië
Mijn broer en schoonzus vertelden dat ze hun kleinzoon een gratis vakantie hebben aangeboden nu hij zijn basisschool binnenkort gaat afsluiten en is aangemeld voor een brugklas van het M.O. Hij mocht zelf kiezen waarheen, als zijn opa en oma maar mee mochten. Hij koos voor Normandië vanwege de invasie van 1944.
Voor een twaalfjarige lijkt me dat een uitstekende keuze. Er speelt natuurlijk -zoals in een jongensboek- een behoefte aan iets avontuurlijks mee, maar misschien ook een beginnende interesse voor geschiedenis en een gevoel van solidariteit met de soldaten van toen die zich hebben ingezet voor onze bevrijding. Die gedachten gingen door me heen toen ik weer meeliep met de Stille Tocht op 4 mei.
Europa
Morgen Europese Verkiezingen! Ik ga zeker stemmen en ik hoop en verwacht dat de opkomst in de toekomst steeds beter wordt. Met alle respect voor de mooie kanten van ons Nederland: we leven toch niet meer binnen onze benauwde grenzen? Volgens mij is dat nu juist een van de (weinige?) voordelen van onze ‘geestelijke gebiedsuitbreiding’: dat we de variatie en het boeiende van onze Europese buitenlanden veel gemakkelijker kunnen meemaken door de horizonverbreding van de EU. Niemand van ons hoeft zich meer opgesloten te voelen in het kleine Nederland: je leven is tegenwoordig -zonder oorlog- veel ruimer mogelijk dan vroeger.
Hoevinudie?
De realist: ‘Dit kán niet goed aflopen.’
De pessimist: ‘Dit kan níet goed aflopen.’
