School of vrij?
De wereld verandert. Ik herinner me hoe indertijd de pastoor van mijn geboortedorp voor de katechismusles in de klas kwam en vroeg: ‘Wat willen jullie als ik morgen jarig ben: school of vrij?’ Als uit één mond riepen we allemaal: ‘Vraai, vraai, vraai!’ Want school was voor de meesten toen een plicht die je tegenstond omdat ‘vraai’ veel fijner was en je dan kon gaan vissen. Nu hoor ik van alle kanten dat de kinderen (en de ouders) veel liever ‘school’’ (‘skôôl’?) zouden kiezen als ze voor de keuze werden gesteld in de tegenwoordige corona-omstandigheden en niet aan de voorschriften van de regering gebonden zouden zijn. Zou de moderne school in onze tijd soms een stuk prettiger zijn voor kinderen dan vissen of voetballen?
Trouw
In Trouw van de komende week zal waarschijnlijk een ingezonden kort artikel verschijnen van mijn oud-klasgenoot pastor Wim Al over de omslag die zich -mede door de corona-situatie – voordoet in vooral de katholieke kerk. Veel kerkgebouwen en parochies lopen leeg. Na het Concilie van de jaren zestig hadden wij als leerlingen van de latere kardinaal Willebrands de verwachting dat we kwamen te werken in een zich vernieuwend oecumenisch kerkgenootschap, maar al spoedig werd onze inzet gefrustreerd door reactionaire bisschopsbenoemingen waardoor veel collega’s het ambt neerlegden en vervangen werden door weinig geëmancipeerde, celibataire mannen uit geestelijk achtergebleven roomse landen. Ik ben het met de analyse van pastor Al geheel eens, maar besef intussen wel dat ook de veranderende wereld waarin we terecht kwamen -secularisering, individualisatie, klimaatzorgen, polarisatie, pandemie, ICT enz.- een heel andere opzet van pastoraal vraagt dan die van onze opleiding. Ik ben blij dat vooral Trouw deze ontwikkeling regelmatig aan de orde stelt.
Kerstmis – Oud- en Nieuwjaar
Waren bidden en zingen in onze jeugd de kernprogrammapunten bij het kerstfeest, intussen gaan steeds meer mensen – mede door de corona-ellende – mee met de verschuiving naar familie-intimiteit en culinaire zorgzaamheid. Met Kerst meer in keuken en kamer, minder in kerk en op winterpretplekken. Met Oud en Nieuw lijkt de programmering minder veranderd: huiselijke kring (eventueel met televisie) en familiebezoek (voor zover verantwoord). Wel zijn de elektronische communicatiemiddelen sterk aan de winnende hand, al draaien de posterijen in deze dagen nog volop. Ik vraag me wel eens af of er bij de meesten van ons nog wel een diepere bezinning bij speelt: Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar is toch wat anders dan Prettige Feestdagen.
Katje
De laatste tijd loopt er bij ons in huis en daarbuiten een speels, nieuwsgierig en zelfs intelligent jong katje rond. Ik ben niet zo gek op huisdieren -zelfs een huismus komt er bij mij niet in- maar dit roodbruine beestje liet zich niet zo makkelijk verjagen en probeerde kennelijk zo aardig en beleefd mogelijk te zijn, wat me wel beviel en waardoor er toch een soort voorzichtige vriendschap ontstond. Als ik hem (of haar?) probeer uit te laten, blijft hij eerst in de deuropening staan, neemt notitie van het weer en beslist dan of hij liever binnen blijft of de tuin ingaat. Dat verraadt enig verstand, vind ik. Bovendien maakt hij soms een beschaafd soort geluid als hij mij ziet. Dat beschouw ik als een begroeting. Na de winter moet hij weg, want ik heb gelezen dat een kat zijn eigen gang gaat, terwijl een hond je de krant komt brengen. Maar ik geef toe: voorlopig is ons huis muizenvrij.
Hoevinudie?
Werken is een vorm van zenuwachtigheid.
(Prisma-citatenboek)
