Koude Voeten
‘Oude voeten – koude voeten’ hoorde ik iemand zeggen. En inderdaad, ik herkende dat. We hebben dan wel een mooie herfst, de kleuren van de natuur schitteren om ons heen in de bomen en de tuinen, maar lichamelijk hebben we bij het naar bed gaan graag een extra deken op grijpafstand, vooral tegen koude voeten. Google geeft twaalf mogelijke oorzaken daarvan, waarvan ik er voor mezelf meteen twee kon wegstrepen: roken en zwangerschap. Eén oorzaak stond er niet bij: ‘oud worden’. Daar krijg je koude voeten door!
Nieuwe grondleidingen
In onze wijk, Hoorn-Noord, worden de ooit in de grond gelegde verbindingsdraden -of -buizen- grondig gemoderniseerd en soms zelfs geheel vervangen. Ook het rioleringssysteem krijgt er van langs. Het geeft nogal wat overlast: grote machines en bijbehorende vervoersmiddelen hebben de straten bezet, de werkenden beginnen al om zeven uur ’s morgens en gaan soms door tot ver na de normale arbeidsuren en een parkeerplaats vinden in de buurt van waar je moet wezen, is vaak moeilijk te vinden. Maar de overlast, dat wel, is ons keurig aangekondigd en er wordt over de bedoeling en het tijdsbestek desgewenst door de deskundigen gewillig uitleg gegeven. Ik heb tot nu toe weinig gemopper vernomen.
Oudjes
In onze familie is er van de week een vierde ‘ouder-dan-vijfentachtig-er’ bijgekomen. Een vierde die nog van vóór de oorlog is dus. Soms zijn we daardoor geneigd te doen alsof we WOII hebben meegemaakt en daarover zouden kunnen vertellen, maar dat zijn dan natuurlijk verhalen die ons door anderen zijn bijgebracht want een kind van rond de twee jaar oud slaat nog geen herinneringen op en kan er nog geen verslag van hebben bewaard.
Wel houden we hoog dat we van voordeoorlogse kwaliteit zijn!
Gezelligheid in oorlogstijd?
Herkent u dat gevoel? Dat je meegetrokken wordt in de knusse gezelligheid van de komende winterperiode maar je je afvraagt of dat eigenlijk wel verantwoord is gezien de toestand van de wereld daarbuiten. In Oekraïne en Gaza worden mensenlevens kapotgemaakt terwijl wij lekker met sintermaarten, sinterklaas, kerstmis en jaarwisseling wegkruipen in de warmte van de familieprivacy en zingen van ‘Hoort wie klopt daar, kinderen’ en ‘Vrede op aarde’.
Er zijn delaatste tijd wel boeken verschenen waardoor je wordt geholpen een soort evenwicht te vinden tussen die twee kanten van ons leven. Recht op geluk heb je eigenlijk nooit helemaal voor jezelf alleen -zorgzaamheid voor anderen hoort er zeker ook bij-maar als je niet ook stevig opkomt voor je eigen positieve levenservaringen of alleen maar kijkt naar wat bij anderen ontbreekt, word je mistroostig en daardoor niet in staat bij te dragen aan het geluk van die anderen en van jezelf. Leve het leven, ondanks alles.
Hoevinudie?
Het was afgelopen 16 oktober weer mijn patroonsfeest. Ook mijn doopparochie had St. Gerardus Majella als patroon, waarschijnlijk om dat in de jaren dat de parochie tot stand kwam de heilige uit Majella heilig werd verklaard. En -dat ook- omdat de eerste pastoor Gerardus (van der Meer) heette. Gerrit als vernoemheiige kreeg bij mijn ouders voorrang op die van mijn grootvader van vaderskant, lange Jan Weel, die eigenlijk aan de beurt was. Omdat mijn moeders vader, Gerardus de Lange van Ilpendam, kort nadat de huwelijkssluiting van mijn ouders daar was gevierd op 4 augustus 1932, veel te jong was overleden. Doden gingen vóór op levenden: zo eiste de toenmalige uitgewerkte vernoemtraditie waar mijn familie heel gevoelig voor was.
Elk jaar wordt er nog steeds door de paters Redemptoristen van Wittem een Gerardusdagkalender gemaakt met weetjes, grapjes, puzzeltjes en denkertjes. Ik maak er -zoals u gemerkt zult hebben- wel eens gebruik van in deze rubriek Hoevinudie? De editie 2025 is onlangs uitgekomen, prijs 10,50 euro. Tel. (kantooruren) 043-450 9207.