Lezen
In sommige interviews wordt iemand nogal eens bevraagd over wat voor boeken hij of zij op dat ogenblik aan het lezen is. Ik zou, als me dat op dit moment overkwam, antwoorden: twee. Het eerste boek waar ik in deze vakantietijd voorlopig mee voort kan is: Thomas Mann: Jozef en zijn Broeders. Een prachtige herschepping van het bijbelverhaal over Jozef die door zijn broers in de put werd gegooid en aan kooplieden verkocht, maar die onderkoning van Egypte werd. Zo’n boek vult je leven. En het tweede is een dichtbundel: van Inge Boulonois die in Heerhugowaard woont en een waardevolle dichteres is. Ze was onder mijn gehoor toen ik in HHW ‘De Noord’ voorging in de liturgie en probeerde een zinnige preek te houden. Toen ik daar afscheid nam, kreeg ik haar bundeltje ‘Idioom van geluk’ van haar cadeau en ik verdiep me nu elke dag in een van haar werkelijk trefzekere en diepgaande gedichten. Vitamine voor mijn (en uw) ziel!
Broere
Bij de herdenking van het tweehonderdjarig (!) bestaan van het ‘instituut’ Hageveld, ooit klein-seminarie, nu Heemsteedse VWO-school, kregen de leden van de Reünievereniging een keurig uitgegeven herdenkingsjaarboek. Voor insiders, zoals ik, altijd boeiend om te lezen.Er stond o.a. een artikel in over Cornelis Broere, de bekendste Hageveldse leraar van de negentiende eeuw, geschreven door een achterachterachterneef. Uiteraard werd deze hoogvereerde ikoon van de roomse emancipatie met trots door zijn bloedverwant beschreven. Maar gelukkig was hij wel zo eerlijk om te vermelden dat ik hem de kritische benadering door de Nijmeegse professor L. J. Rogier had toegestuurd. Die vond Broere een opgeblazen aandachttrekker: eenzijdig, zelfingenomen, autoritair en kortzichtig. Dat Hageveld -en in mindere mate Warmond- hem hoogverheven hielden, had niet de instemming van Rogier (en Asselbergs-Van Duinkerken). Deze vonden hem een coryfee van een onkritisch geslacht. Hij had het volgens hen beter bij het schilderen kunnen houden, daar lag zijn talent. Hij verhief zichzelf en denigreerde zijn collega’s. U kunt het nalezen in Rogiers ‘Katholieke Herleving’, blz. 233-238. Dat zijn borstbeeld nu niet meer in de chique hal van Hageveld staat, is geen schande!
Boomgaard?
Enkelen van mijn huisgenoten verzorgen onze tuin. Vorige week vulden ze onze voorraad struiken aan met een aantal…..vruchtboompjes. Ik zei: ‘Willen jullie een boomgaard om ons huis? We hebben al appel, peer en pruim genoeg!’ Toen legden ze me uit dat het ging om vruchtboompjes die niet hoger groeien dan een ruime meter en toch vruchten dragen. Dus geen boomgaard. Weer wat geleerd!
Vijfhuizen
Met aandacht heb ik via de televisie de ‘onthulling’ van het monument voor de MH17-slachtoffers in Vijfhuizen gevolgd. Sommigen wisten, meen ik, eerst niet eens waar Vijfhuizen ligt. ‘Bij Schiphol’ werd er gezegd. Dat klopt wel en dat is een symbolische verwijzing, maar wat mij betreft had men ook kunnen zeggen: ‘bij Schalkwijk’. Toen ik rond 1980 leraar en schoolpastor was op het toenmalige Dom Helder Camara-college in Haarlem-Schalkwijk, hadden we daar veel leerlingen uit Vijfhuizen, over het algemeen welopgevoede en begaafde plattelandsjongeren. Ze staken de Haarlemmermeerringvaart over om de school te bereiken. Ik ga binnenkort het MH17-bos bezoeken: niemand hoeft me de weg te wijzen.
Hoevinudie?
Kind van tien: ‘Papa, is een vogel ook een vlieg?’
