Mijn Nieuws – Paaspreek – Oud? – Boeken? – Naarden – Hoevinudie?

Mijn Nieuws – Paaspreek – Oud? – Boeken? – Naarden – Hoevinudie?

Mijn Nieuws
Soms verrast me een reactie op deze halfmaandelijkse nieuw(tje)srubriek. Gisteren mailde een verre vriendin dat ze me via dit spoor volgde. Met plezier! Ze vond dat ik nog niet oud overkwam en dat er voldoende variatie tussen ernst en humor inzat. Nu maar hopen dat ook de andere volgers er zo over denken. Volgens de (anonieme) registratie zijn dat er intussen gemiddeld honderd.

Paaspreek
Mijn paaspreek bevatte dit jaar iets over ‘verandering van standpunt als het om Pasen gaat’. Ik noemde het zelfs even ‘bekering’. Op drie punten bespeurde ik bij mezelf -en ik veronderstel dan zoiets ook bij anderen- enige zelfcorrectie. Ten eerste: Natuurbeleving’  is niet de kern van wat er met Pasen bedoeld wordt’. Terwijl ik tot voor kort verdedigde dat er bij Pasen meer aan de hand is dan ‘lentebegroeting’, bekende ik nu dat bewondering en verwondering over de metamorfoses in de natuur mij toch wel helpen bij een echte paasbeleving: een teder, pas opgekomen plantje symboliseerde bij nadere beschouwing meer dan ik dacht. Ten tweede: ‘Verlossing’ was tot voor kort een woord dat in mijn beleving bij ouderwetse protestanten, Bach en overgevoelige middeleeuwers hoorde, terwijl een geëmancipeerd mens wat meer zelfvertrouwen hoorde te hebben.  Het beter lezen van het Nieuwe Testament (waarin het woord overigens maar enkele keren voorkomt) bracht mij tot enige nuancering: ‘Verlossing’ hoeft geen onderschatting van onze inzet en betrokkenheid in te houden maar engageert volgens bv. Joh. 10, 35 onze persoon bij het proces van ‘bevrijding’. Er speelt dan niet alleen dankbaarheid maar ook medeverantwoordelijkheid. Ten derde: Het aandurven van zijn -inmiddels voltrokken- sterven door René Gude corrigeerde mijn wat primitieve opvatting van het idee ‘eeuwig leven’. Hij zei op de tv: ‘Ik hoop dat mijn leven een bescheiden bijdrage is geweest aan de geschiedenis, van mijn privé-kring en van het openbare maatschappelijke leven. En waar die geschiedenis op uitloopt, weten we niet.’ Voor mezelf voegde ik eraan toe: De bijbelschrijvers wisten dat natuurlijk ook niet, maar noemden het: ‘Het koninkrijk Gods’.

Oud?
Van de week voelde ik me zo ineens oud. Ergens hoorde ik zeggen: ‘Je bent intussen iets bijzonders als je mee kunt praten over eigen oorlogservaringen; zoveel zijn er daar niet meer van: je moet dan minstens vijfenzeventig zijn.’ Inderdaad: als je ‘pas’ zeventig bent, heb je de hongerwinter en de bevrijding al niet meer bewust meegemaakt. Mijn soort mensen sterft uit!!

Boeken?
Van Uitgeverij Veen kreeg ik vorige week de nieuwe (uitverkoop)catalogus. Eerst ben ik eens gaan wegstrepen welke boeken/DVD’s ik zeker niet zou bestellen: ‘De 10 Bijbelse Plagen: Fictie of Waarheid?’ en ‘Het geheim van de chef’ van Gordon Ramsay over o.a. ‘gesauteerde radicchio, koude zomersoep, het karamelliseren van bittere blaadjes enz.’ Wel heb ik besteld: ‘Napoleon’, ‘Wat iedereen van het Nederlands moet weten en waarom'(door Nicoline van der Sijs) en ‘Qumran’. Voor als ik weer eens niets te doen heb! De boekenbon die ik nog heb, ga ik gebruiken voor: Paul van der Velde: ‘Tatoeage van de ziel’. Hij corrigeert daarin onze ideeën van de ‘oosterse’ godsdiensten: Boeddhisme en Hindoeisme. De eerste heeft helemaal niet zoveel met meditatie te maken en de tweede komt neer op het vereren en verzorgen van godenbeelden. Zulke ‘correcties’ spreken mij wel aan. Ik las bv. over de Koran dat de Mekka-soera’s veel vredelievender zijn dan de agressieve Medinastukken (die stammen uit de tijd van de strijd tegen andersdenkenden). Ook voor de Bijbel geldt: het Oude Testament stamt uit andere omstandigheden dan het Nieuwe. Tijdsbesef bij de lezer is van belang bij alle historische literatuur. 

Naarden
Op 21 maart was ik met mijn zus en zwager in Naarden. We kwamen voor de Comeniuslezing van Peter Nissen (o.a. over een eventuele internationale geestelijke wereldconferentie in de geest van Comenius) en de uitreiking van de Comeniusprijs 2015 aan Geert Mak, maar voor mij was het een bijzondere ervaring in de Grote Kerk van Naarden te zijn waar in het gewelf de bijbelse voorstellingen te zien zijn die Pieter Oussoren gebruikt heeft als illustraties in zijn bijzondere en grondtaalgevoelige bijbelvertaling. Daarom wordt die ‘De Naardense’ genoemd. We gebruiken haar vaak bij onze Hebreeuwsbijeenkomsten. Er is intussen een herziene druk van verschenen. Oussoren gelooft niet in definitieve vertalingen. Terzijde: Naarden is als vestingstadje natuurlijk ook de moeite waard: de Van Rossums zijn niet goed wijs. En wat denkt u van de Mattheüs?

Hoevinudie?
Vanmorgen las ik in Trouw de column van Ingrid Roerhorst. Over de terechte opstand tegen de bankiers in Nederland. Ze eindigde met de vraag: Waar blijft links met een inspirerend en samenhangend verhaal ter vervanging van de vrijemarktideologie van Rutte en de zijnen? Ook ik wacht in spanning af.