De Muur
Op 9 november 1989 kreeg ik tranen in mijn ogen van wat ik zag op tv. Nu krijg ik dat tegenwoordig wel meer als ik me erger aan de pulp die ons vanwege de kijkcijfers vertoond wordt, maar toen was het vanwege blijdschap en -dieper- ontroering omdat ‘De Muur’ was gevallen. Ik was in de jaren ervoor enkele keren in de DDR (Maagdenburg) geweest omdat er toen vanuit Hoorn kerkelijke contacten waren met de dominees van de Magdeburger Dom, die door de Stasi oogluikend werden ontzien op voorwaarde dat wij positieve interesse toonden voor het DDR-systeem. Maar dit laatste lukte van geen kant: we werden steeds koud om het hart als we daar waren en deden ons best de vrijheidslievende collega’s daar te troosten en te bemoedigen. Wat me het meest kwaad maakte was de dodelijke ambtenarendiscipline en de armoe van de staatswinkels. Tranen dus toen ik de bevrijdende uitbraak op tv zag.
Overigens komt iets van de toenmalige gevoelens bij me boven als ik het nu lopende programma van Menno Bentveld over nog bestaande muren in de wereld volg. Niet alleen maar pulp, dus.
Mozart: Le Nozze
Gisteren was ik in Tuschinski, waar de filmuitzending van Mozarts Le Nozze di Figaro werd vertoond vanuit The Metropolitan Opera in New York. Een fantastischer uitvoering is niet denkbaar. Was het vroeger nog wel eens zo dat de muziek het won van het spel of van de enscenering, die tijd is voorbij, mede door de technische, communicatieve en organisatorische mogelijkheden van tegenwoordig. Als Mozart dit zelf zou zien, zou hij het hem toekomende applaus onmiddellijk retourneren naar de op- en uitvoerenden.
De Amsterdamse Hallen
Met mijn zus ben ik al een paar keer gaan kijken naar de nieuwe overdekte markthal in Rotterdam. Maar nu ben ik erachter dat er in Amsterdam ook iets geweldigs op gang is gekomen: “De Hallen” in de gerenoveerde en heringerichte GVB-tramremise West achter de Kinkerstraat. Je vindt er een overdaad aan tweedehands boeken, een bibliotheek, veel restaurants, allerlei bijwinkeltjes, uitgebreide foodhallen en negen filmzalen. Je zou er bijna voor in Oud West willen gaan wonen.
Hanhart over Marcus
Van een bevriende dominee kreeg ik de vraag: Wat vind je van de boeken van Karel Hanhart? Ik wist niet over wie hij het had. Maar nu wel: Hanhart is een gepensioneerde professor in de theologie in Brussel, die het oudste evangelie (de oerMarcus) heeft onderzocht en er een verwerking in ziet van de verwoesting van de tempel van Jerusalem en de ondergang van Judea. Hij leest het als een soort Griekse Tragedie (zijn boek heet dan ook ‘De Tragedie voorbij’) en beweert dat Jezus’ optreden door Marcus (en zijn nakomers) werd geïnterpreteerd als een mogelijkheid om het onderuitgehaald worden van de Joodse geloofsbeleving door de tempelverwoestende Romeinen te verwerken en over te gaan naar de meer verinnerlijkte en altruïstische religie van Jezus. De tempel is verwoest, maar Jezus kwam over de ondergang heen. Het boek boeit mij omdat ook onze ‘christelijke tempel’ (het conventionele kerkelijke christendom) -althans in West-Europa- bij velen onderuitgaat.
Hoevinudie?
Droevige invalide tot eenzame zwerver: “Ik mis twee armen!”.
Eenzame zwerver tot droevige invalide: “Ik ook!”.
