Nazomer
Sommige mensen mopperen altijd over het weer. Dan weer te koud, te nat, te heet, te droog, of dan weer te veel en dan weer te weinig regen. De oppergod zal wel denken: het is ook nooit goed. Ikzelf vond dit jaar de winter, het voorjaar en de zomer alleen maar meevallers: eerst zo goed als geen ijs en sneeuw, toen regen om de natuur te wekken, toen volop zomerzon om in de tuin te zitten of op vakantie te gaan.. Ik zie het najaar met vertrouwen tegemoet. En mocht u toch weer aan het mopperen slaan: hier is een bemoedigend najaarsgedichtje:
Herfst, o herfst, daar ben je weer, Herfst, o herfst, daar ben je weer,
laat je bladeren maar dwalen, met je storm en met je regen,
kleurrijk naar beneden dalen, niemand houdt je kuren tegen,
al je kleuren, meer en meer.
Politiek
Met aandacht volg ik dit jaar de algemene beschouwingen in de Tweede Kamer in verband met de nieuwe regering die ons is overkomen. Rechtser dan rechts en uitgeleverd aan schreeuwers in plaats van aan deskundigen. Wel was ik blij dat er een soort samenwerking van vier partijen uit de bus kwam en dat de nieuwe premier geen eenzijdig georiënteerde Wildersaanhanger bleek te zijn. Eerlijk gezegd ben ik wel geneigd bij mezelf een beetje meer ruimte toe te laten voor de mogelijkheid dat er door deze constructie misschien ook iets goeds tot stand zou kunnen worden volbracht, vooral om de nalatigheden van de kabinetten Rutte te corrigeren. De debatten duren me tot nu toe wel wat lang, maar de formuleringen en de stijl van optreden (behalve die van Baudet) ervaar ik als redelijk fatsoenlijk. Wat ik wel betreur is, dat men inhoudelijk soms zo weinig respect toont voor de bijdrage die door een politieke tegenstander wordt aangedragen. Het lijkt wel of men meent niets van een ander te kunnen leren..
Wie wat bewaart…
Met genoegen kijk ik -naast de quizzen- naar de programma’s op de tv die gaan over de waardeschatting van soms lang bewaarde spullen. Kunst en Kitsch, Van Onschatbare Waarde en soms ook de BBC-antiekopsporing. Wie wat bewaart, die heeft wat, heb ik vroeger geleerd. Boeken, schilderijen, gebruiksvoorwerpen…: in de loop van mijn leven is er bij mij ook wel eens iets van bewaard gebleven. Alleen al het herkennen van wat iets is, vind ik een uitdaging en natuurlijk ook de schatting van de handelswaarde. Enkele bijzondere boeken -waarvan er een enige tijd gestolen is geweest-, een schilderij dat nu minstens drie keer de waarde heeft van toen ik het kocht op een tentoonstelling en een door een kunstzinnige vakman uit hout gesneden visbord uit de bruiloftscadeau’s van mijn ouders bewaar ik met grote zorg. De emotionele waarde ervan wint het waarschijnlijk van de financiële, maar juist dat geheimzinnige maakt het bewaren spannend.
Kleuren
Wat volgens de publieke opinie de meest aantrekkelijke kleur is, schijnt historisch te wisselen. Rood is bijna steevast kanshebber geweest: de glazen koets die op de prinsjesdag van vorige week de gouden koets verving, had roodgeverfde raamomlijstingen en bij feestelijke gelegenheden steekt de rode kleur haast alle andere modekleuren naar de kroon. Maar groen en blauw hebben bij sommige groepen al enige tijd de voorkeur: groen bij gezond-klimaatgevoeligen, (donker)blauw bij wie in het openbare leven enig gezag wil uitstralen. Wit en zwart worden tegenwoordig nogal eens vervangen door gevarieerde vrolijke kleuren: de een bij bruiden, de ander bij droevigen. Kerkelijke kleuren hebben hun eigen geestelijke achtergrond en verwijzen naar de perioden van het liturgisch jaar. Kleurenblindheid is niet hetzelfde als ongevoeligheid voor kleuren.
Hoevinudie?
Een boterham landt altijd met de beboterde kant naar beneden, terwijl een vallende kat steeds op haar pootjes terecht komt. Niet alles in de wereld is rechtvaardig geregeld.
