Oud en Nieuw
Het was misschien de eerste keer in mijn leven dat ik op oudejaarsavond niet naar een kerkdienst was geweest: in de regioparochie waar ik bij hoor waren er alleen ochtenddiensten, waarschijnlijk omdat het een zondag was. Ik vond dat jammer want de sfeer van een dank- en gedenkviering op laatste avond van het jaar heeft mij altijd sterk aangesproken. Door omstandigheden kwam ik ook niet aan het in de familiekring beleven van het jaarwisselingsmoment toe, maar ik kan niet zeggen dat ik me verveeld heb, want met grote aandacht heb ik op de televisie naar de Finkersfilm gekeken ‘De Beentjes van St. Hildegard’. Ik had die film al in de bioscoop gezien maar ik was toen zeker niet goed wakker want ik had niet goed door wat er nou met die Beentjes aan de hand was. Deze keer werd ik wel geboeid, misschien ook omdat ik intussen op vakantie in Bingen geweest ben waar de echte beentjes van Hildegard te vinden zijn. De film gaat over hoe mensen die bij elkaar horen, elkaar door overbezorgdheid in de weg kunnen zitten en daar misschien doorheen kunnen groeien. Boeiend. Misschien wel even waardevol als een kerkdienst!
Loterij?
In de kranten was er behalve bijval veel kritiek te vinden op het vuurwerkgeknal: zonde van het geld, gevaar voor de gezondheid, angst bij ouderen en dieren enz. enz. Ik denk daar het mijne van, maar een ander thema wekt veel meer mijn grondige irritatie: de loterij!! Waar is het in ’s hemelsnaam goed voor tientallen miljoenen onverdiend geld te gaan uitstrooien in een straat bij mensen die elkaar en anderen overtreffen in jaloersheid? Terwijl ‘de gewone man en vrouw’ soms het eind van de maand niet kunnen halen vanwege de onkosten van het dagelijkse leven en op de voedselbank moeten terugvallen? Wacht maar tot ik minister van Financiën ben geworden!
Homorelatiezegening
Eindelijk een paus die kijkt naar wat er normaliter gaande is ook tussen twee geliefden van hetzelfde geslacht: liefde en zorg voor elkaar. Hij lijkt te zijn gaan beseffen dat er op het gebied van de seksualiteit onder de mensen veel meer kan zijn dan zelfzuchtige lustbevrediging of opgedrongen procreatiegerichtheid. Wat dit betreft is de wereld van ons verleden gelukkig doorbroken en gaat er nu zelfs in Rome een licht op op voorstel van een progressieve paus. Stapje voor stapje zullen we maar zeggen. Gezegend de -al dan niet celibataire- geestelijken die hem steunen.
De Tongriem
Het kleinkind in onze tuin over wie ik u in verband met Kerstmis vorige keer schreef, kan nog niet praten. Nou ja, een paar woorden: ‘an’ als het licht op en ‘ut’ als het licht uit moet, want hij is gek op knopjes. Nee, echt praten lukt nog niet. Toch is hij, net als ik zelf, direct na zijn geboorte ‘van de tongriem gesneden’ zoals men dat noemt. Zijn moeder -en vroeger mijn moeder- heeft me daar aardig uitleg van gegeven. Wat zit er achter die uitdrukking?
Een pasgeboren tongetje wordt medisch gecontroleerd, want het kan aan de onderkant nogal ver vastzitten aan de onderkaak en daardoor een spraakgebrek veroorzaken. Gelukkig is daar de eerste uren nog weinig doorbloeding en dus kan het losgeknipt worden zonder dat het pijn doet, zoals bij nagels of haren. Als dat gebeurd is, vindt men dat soms een aanzet tot welbespraakt zijn en welsprekendheid. Als predikant ben ik daar vroeger dankbaar voor geweest. Wacht maar, ons tuinkind kletst ons volgend jaar de oren van het hoofd. Net als zijn oudoom vroeger!
Hoevinudie?
Slager: Hoe wilt u de worst?
Klant: In plakjes, niet te dun.
Slager: Dan worden het schijven.
Klant: Ook goed.
