Pasen
Gelukkig is mijn gezondheid de laatste tijd weer naar wens: enige doofwording en vermoeiedheid sloegen in de wintermaanden toe, maar met het aanbreken van de lente bleek mijn conditie terug te keren, misschien door beter slapen en eten. Ik was met de paasdagen weer flink aan de beurt: in ’t Kruis (Heerhugowaard) en in Tuitjenhorn mocht ik voorgaan in de kerkdiensten van de Goede Week daar en dat lukte volgens mij nog goed genoeg.
De voorbereiding op mijn paaspreek bracht me een bijzondere ontdekking. De drie lezingen van Pasen (Handelingen 10, 34-43, Paulus aan Kolosse 3, 1-4 en Johannesevangelie 20,1-90) bleken bij nader onderzoek uit verschillende perioden te stammen: de eerste uit tussen 60 en 130 n. Chr. (dus waarschijnlijk van na de val van Jerusalem in 70 n. Chr.), de tweede uit tussen 58 en 61 n. Chr. (dus het kortst na het optreden van Jezus, vóór de val van Jer.) en de derde uit 90-110 n. Chr. (dus zeker na de val v. J.). En dat kun je merken: Lukas (van de Handelingen) en Johannes hebben het in deze fragmenten over Petrus en Johannes (de apostelen, dus over het begin van van de christelijke hiërarchie) maar Paulus richt zich tot allen, dus tot al degenen ‘die met Christus ten leven zijn gewekt’. Onder andere hieruit maak ik op dat -mede door de val van Jerusalem- er een verandering in de ‘christelijke’ boodschap is gekomen: ging het bij Jezus en Paulus nog om de geestelijke en maatschappelijke verheffing van allen, bij Lukas en de evangelist Johannes was er al een inklemming gaande in een hiërarchisch systeem. U begrijpt dat ik graag het evangelie van Jezus op het spoor wil komen en dat ik dan meer bij Paulus te rade ga.
Wozzeck van Berg
Nou, het viel mee! Vorige keer vertelde ik dat ik me voorbereidde op een diep-droevig makende ervaring bij de opera-uitvoering van Alban Berg’s Wozzeck in de Stopera van Amsterdam. Misschien kwam het door de niet bepaald depressief gebrachte, uitstekende inleiding -in de nieuwe ruimte die daarvoor is ingericht- die we vooraf meekregen. Maar zeker ook door de beslist niet afgrijselijke muziek van Berg: die was prachtig en zelfs aangenaam om te horen. Daardoor maakte het deprimerende verhaal over het ontluister(en)de leven van de hoofdfiguur niet zo’n erg diepe indruk op me. Misschien kwam dat ook door de eigen enscènering en interpratie van de regisseur: die liet veel vrijmoedige kinderen als een soort tegenwicht de sfeer mede bepalen. Dat gaf een heel eigen dimensie mee aan deze productie, eerder stemmend tot nadenken dan tot droefheid.
Nieuws gewaardeerd
Bij mijn verjaardag vorige week mocht ik weer de nodige gelukwensen ontvangen. Aan de deur, per mail, telefonisch en per post. Bij het laatste viel me op dat de ‘kaarten’ tegenwoordiog soms heel luxe zijn: veelkleurig en artistiek. Maar het gaat natuurlijk om wat erop geschreven wordt! Er waren erbij die lieten weten dat deze nieuwsrubriek op mijn site door de feliciteerders best gewaardeerd wordt: na elke veertien dagen zijn sommigen benieuwd wat ik die keer voor bakerpraatjes loslaat. Ik voel het zelf als een vorm van contact. En schrijven is leuk!
Koningsdag
Ik moet u iets bekennen! Toen er indertijd bij het aantreden van Willem Alexander een prijsvraag werd uitgeschreven om aan een ‘k(r)oningslied’ te komen, heb ik er een gemaakt en ingestuurd. Erg tevreden was ik er niet over -de melodie die ik had gebruikt was wel wat erg kerkelijk, ik geloof ‘God groet u, zuivere bloeme’ of iets dergelijks!- maar ik verwachtte toch minstens een waarderende reactie. Niets daarvan: niets meer van gehoord. U begrijpt dat ik later met enig genoegen de afgang van het bekroonde koningslied heb verwerkt! Achteraf vind ik het stom van mezelf dat ik eraan meegedaan heb, al was ik natuurlijk graag beroemd geworden, maar wel ben ik nog steeds een groot voorstander van het maken en zingen van zelfgemaakte liederen. Daarbij gaat het natuurlijk niet om taaltechnische volmaaktheid maar om hartelijkheid en een beetje originaliteit. Sommigen vinden me een liedjesfetisjist, maar daar trek ik me niets van aan. Vroeger had je op sommige dorpen bepaalde figuren bij wie je een gelegenheidslied kon bestellen. In Onderdijk bij voorbeeld: Jansje Bregman. Ik gedenk haar met ere.
Hoevinudie?
Laatst hoorde ik een uitdrukking die volgens de zegsvrouwe in West-Friesland heel gebruikelijk was. Als een vrouw die al moeder van een groot gezin was, bij een nieuwe zwangerschap werd aangesproken en gevraagd ‘of het weer zover was’, antwoordde ze: ‘ja, de bus is altijd vol!’. Ik vraag me bij nader nadenken nu wel eens af of deze zegswijze onder ‘eufemismen’ valt en of er met ‘bus’ een Connexion-bus of een collectebus bedoeld werd.
