Pinksteren
Met een collega sprak ik over Pinksteren. Hij klaagde dat men tegenwoordig nog nauwelijks iets weet van de betekenis van dit feest ’terwijl het toch de oorsprong van de kerk betekent’. Dit was voor mij aanleiding om eens naar de achtergrond van dit oeroude jaarlijkse feest te kijken. Toen werd me duidelijk dat zijn opvatting veel te benauwd was. ‘Pinksteren’ komt als woord van het Griekse ‘pentecostes’ of ‘pentecosten’, wat ‘vijftigdag’ betekent, en was oorspronkelijk een tarwe-oogstfeest als afsluiting van het Joodse ‘Pesach’ (Pasen) dat zelf begon als eerste gerste-oogstfeest in de lente. Die hele periode duurde vijftig dagen (zeven weken), vandaar de bijnaam Wekenfeest. Het had dus alles met de ontluikende natuur in het voorjaar te maken, waar tegenwoordig veel milieuliefhebbers gevoelig voor zijn. Via het Bevrijdingsgebeuren uit Egypte -denk aan 4 en 5 mei- en het over de dood heenkomen van Jezus -denk aan ‘medeverrijzenis’ bij Paulus- loopt het vernieuwde leven uit op de volheid van oogst en zomer. In de natuur dus, maar ook in de psychische geestesgaven, de inspiratie en de prestaties, in de positieve krachten van de mensen. Met Pinksteren voel je de explosie van het leven. Sportmensen, kunstenaars, ondernemers, vakantiemensen enz. enz. zullen de sterke kant van onze bestaanvorm dan meer ervaren dan in de doodse herfst of de koude winterdagen. De liturgie van de kerk getuigt daarvan: de kerkdienst begint met ‘Spiritus Domini replevit orbem terrarum’: de Geest des Heren heeft het aardrijk vervuld…’ De benauwdheid te boven… Daar gaat het om met Pinksteren. Daar herken je ons eigen leven in.
Rotterdam
Ik kwam er de laatste tijd niet meer zo aan toe, maar met de Pinksterdagen was ik weer bij mijn zus in Rotterdam. Wat me daar telkens weer, maar deze keer wel heel bijzonder, opviel was dat daar -anders dan in Hoorn of West-Friesland- alles niet alleen veel minder agrarisch maar ook veel meer internationaal en huidkleurrijk is: vooral in de metro zie je dat meteen om je heen. Maar ook in de kerkdienst: vooral met Pinksteren zie je mensen die uit andere landen zijn gekomen, volop om je heen: keurig gekleed, heel beleefd, volop meezingend en het ritueel belevend met stijl en ook lichamelijke expressie. Hun achtergrond moge dan minder vermogend zijn, hun inbreng is verrijkend…
Bouw
Saai is het leven hier in Hoorn niet! Om ons heen is het elke dag een heksenketel van allerlei activiteiten door de bouwwerkzaamheden aan en in ons eigen huis en ook in de Johannes Poststraat tegenover de voormalige Engelbewaarderskerk, nu uitvaartcentrum. De straat aan onze overkant is afgezet vanwege de nieuwbouw die er gaande is. Als er dan Ramadan-feest is in de Marokkaanse moskee van onze straat en ook nog een uitgebreide uitvaart in ons buurtgebouw, dan kom je aan een rustig middagdutje niet toe! Hoeft ook niet: Pinksteren is volop leven!
Vrouwenvoetbal
Het is wel wennen! Vroeger zongen we in de schoolreisjesbus: ‘Ze weten niet eens wat voetballen is..!’ Bovendien let je bij mannen meer op het spel…! Het zal wel met discriminatie en emancipatie te maken hebben, dus ik probeer het vrouwenvoetbaltournooi zo goed mogelijk te volgen en hoop zelfs dat ze de beker bemachtigen. Je gaat steeds meer beseffen hoe achterlijk de meesten van ons vroeger eigenlijk waren. Ik heb nog een pastoor gekend die zich regelmatig liet ontvallen: ‘De vrouw moet vrouw blijven!’. Maar gelukkig veranderen de tijden en wij daarmee zelf ook..(Lotharius).. Leve de toekomst!
Hoevinudie?
Jantje: Ik heb duiven, maar ik ben er al heel wat van kwijtgeraakt.
Pietje: Neem dan ook papagaaien, die kun je leren de weg naar huis te vragen!