Professorenmanifest – Koning – L’ inverno passato – Wetenschap-religie – Hoevinudie?

Professorenmanifest – Koning – L’ inverno passato – Wetenschap-religie – Hoevinudie?

Professorenmanifest
Deze week kreeg ik schriftelijk het bericht toegestuurd van het Professorenmanifest. Misschien heeft u er al in de krant over gelezen. Allerlei katholieke hoogleraren van heel verschillende universiteiten en hogescholen laten daarin weten dat ze het niet eens zijn met het beleid van de r.k. bisschoppen wat betreft de samenvoeging van parochies. Daardoor verliezen hechte gemeenschappen hun identiteit en hun eigen vormgeving van de katholieke traditie. Vaak wordt daardoor een dorpsgemeenschap ernstig beschadigd en de inzet voor eigen initiatieven vanuit de basis gedoofd.

Ik kan tot op grote hoogte instemmen met deze oproep. In de steden ligt het misschien anders dan in de dorpen, maar ik weet uit mijn ervaring in de Hoornse wijken dat de schoen ook daar wringt. Gelukkig weet men in de gemeenschappen waar ik assisteer – Heerhugowaard-’t Kruis en Heerhugowaard-De Noord – de eigen identiteit en de creativiteit van de vrijwilligers goed te handhaven. Bisschoppen moeten niet afkeuren en uitverkopen maar stimuleren en de vrijgevigheid van de parochianen opwekken. En priesters opleiden in wie we ons herkennen.

Koning
Bijna iedereen heeft genoten van de Koningsdagen van dit jaar. Alles prachtig verzorgd, een vlotter gezinskoningschap met een nieuw stijl, een gezonde koningin-moeder, een door jongeren verdiepte 4 mei-herdenking, een stralende bevrijdingsdag en: Ajax kampioen o.l.v. een rasechte Grootebroeker! Ikzelf heb dit jaar de Stille Tocht (met kerkdienst) in Westwoud meegelopen. Oprecht en indrukwekkend!

L’ínverno è passato
Soms gaat -naar het woord van Bertus Aafjes – een gedicht of een lied in je bloed zitten. Je komt er haast niet meer vanaf. Vooral nu de lente zo geweldig is doorgebroken (u moet onze tuin hier zien!) zingt er in mijn bloed dag en nacht een Italiaans lenteliedje dat ik op een zingbare wijze heb vertaald:

L’inverno è passato – l’aprile non c’è più
è ritornat’il maggio al canto del cucù!
Cucù, cucù, l’aprile non c’è più.
È ritornat’il maggio al canto del cucù.

De winter is verdwenen – d`aprilmaand is voorbij:
de meimaand is verschenen, de koekoek roept naar mij!
Koekoek, koekoek, d’aprilmaand is voorbij.
De meimaand is verschenen, de koekoek roept: wees blij!

Wetenschap-religie
Ik las een interessante stelling, waar ik het overigens niet mee eens ben. Dat moet kunnen. De stelling staat in het proefschrift van de promovendus J.C. Norg van de Maastrichtse Universiteit en luidt: Een debat tussen wetenschap en religie is zinloos: de eerste houdt zich bezig met het waardoor en waarheen; de tweede met het waarom en waartoe. Dit zijn verschillende waar(he)den.

Wordt hier ‘wetenschap’ niet beperkt tot zgn. ‘positieve’ wetenschap en ‘religie’ tot een soort filosofie?

Hoevinudie?
Van mijn broer kregen we bij de koffie een vraag voorgelegd: Waar komt de uitdrukking  ‘op z’n elf en dertigst’ vandaan? Niemand wist het, terwijl iedereen de uitdrukking kende. Daarna konden we kiezen uit twee -wetenschappelijk gecontroleerde- antwoorden: de uitdrukking is ontleend aan de weef-wereld: een zeer fijne weefkam heette de elf-en-dertiger: daar kon je heel fijn mee weven maar je schoot er niet snel mee op. Dat ‘elf’ en dat ‘dertig’ sloeg op de maat van de spoel en van de schering en de inslag. Heel aannemelijk, zou je zeggen. Maar toen kwam de tweede mogelijkheid: In het landelijk staatsoverleg moest men altijd lang wachten op de mening van Friesland. Want daar moest ieder voorstel eerst bekeken worden door de elf steden (van de elfstedentocht) en de dertig (toenmalige) Friese dorpen. Dat ging ‘op zijn elf en dertigst’ en kostte dus veel tijd. We moesten kiezen: de meesten kozen voor het laatste. En u?