Reünie
Vorige week beleefde ik een van de mooiste dagen van mijn leven! Met mijn vroegere gymnasiumklasgenoten kwam ik bij prachtig weer samen in Onderdijk, mijn plaats van herkomst. De meeste zijn nu rond de tachtig en waren vroeger wel eens in mijn geboortehuis als vriend op bezoek geweest. Dat huis is intussen bezweken na een brand en de halfhoge dijk, waardoor we vroeger geen zicht hadden op de overburen, is al weer heel wat jaren geleden volledig afgegraven, maar de hoge omringdijk, de kerk en De Vliet waren nog duidelijke herkenningspunten. Gelukkig konden we gastvrij terecht bij mijn zus en zwager en bij De Vlietlanden -per boot, pardon ‘schuit’- en beleefden we een prachtdag. Onderdijk is synoniem voor Paradijs: plek van het geluk!!
Hoorn
Het bovenstaande natuurlijk niet ten detrimente van Hoorn! Althans van Hoorn-Noord! Met het prachtige weer van deze eerste junidagen is het ook daar paradijselijk. Gelukkig is onze wijk de meest ‘agrarische’ van heel de stad, even afgezien van Zwaag en Blokker. Overal zijn hier in deze periode van het jaar ‘groen en bloemen’ te ervaren. Sinds ik de voormalige pastorie van de vroegere Engelbewaarderskerk bewoon en over tuinlievende buren ‘beschik’, geniet ik volop van gras, struiken, bloemen en bomen. We verwachten zelfs een toekomstige boomgaard om ons heen: appels, peren, pruimen, druiven en aardbeien groeien als kool en beleven hier hun vroegste jeugd. En bij dit mooie weer bezetten we soms ook een van de drie terrasplekken die we hier hebben, om te zonnen en/of te drinken, uitgenodigd door de zon. We weten dat het leven ook een andere kant heeft, maar nu even niet!
Kalendertje
Via de dagkalender die ik elke ochtend vol verwachting bescheur (de Sint Gerardus-kalender!) krijg ik dagelijks een positieve of negatieve injectie. Soms ervaar ik wat ik lees als oninteressant, onbenullig of gespeend van echte humor, soms als verrassend, informatief of zelfs een beetje verdiepend. Maar wat er gelezen wordt, wordt vaak door de lezer en niet door de schrijver bepaald, zegt een oude wijze. Hoe dan ook: deze week stonden er warempel twee mij positief treffende informaties op het blokje:
1. Het eerste kunstgebit met in rubber gezette namaaktanden werd rond 1820 in Engeland geleverd door een zekere Charles Graham die er in 1822 octrooi op kreeg. Er waren jaren (zelfs eeuwen) van uitproberen aan voorafgegaan, meestal met gebruik van bijgeslepen dierentanden. Het gebit van president George Washington (1732-1799) bestond o. a. uit door zijn slaven tegen vergoeding geleverde uitgeslagen tanden en is bewaard gebleven.
2. Het systeem van de koffiefilter werd bedacht door de Duitse Melitta Bentz, huisvrouw in Dresden. Nog steeds heten ook de moderne koffiefilters naar haar. Ze gebruikte voor haar eerste exemplaren een paar velletjes schoolboekvloeipapier van haar zoon waar ze gaatjes in prikte die geen koffiemaalsel doorlieten. Ze kreeg er patent op in 1908. Haar filters worden -ook door mij- nog steeds gebruikt: Melitta(‘s)filters.
Lendering
Komende zaterdag is voor mij een studiedag. Dan spreekt in Dijk en Duin de bekende en originele geleerde Jona Lendering over de overgang van de Romeinse keizer Constantijn de Grote (285-337 na Chr.) naar het christendom. Daar is heel wat over te doen geweest in de geschiedeniswetenschap en Lendering komt ongetwijfeld met een nieuwe benadering. Werd het Romeinse christelijk of werd het christelijke Romeins? Het is in deze tijd van kerkelijke en buitenkerkelijke heroriëntatie cultureel en theologisch van groot belang nog eens te beseffen dat het oorspronkelijke christelijke geloof mede door Constantijn in de macht van de Romeinse tradities is verzeild geraakt en dat die nu misschien eindelijk hun tijd gehad hebben. Brave new world?
Hoevinudie?
Zelfbedacht: Er is meer wat je mag dan wat je moet.
