Rotterdam
Afgelopen weekend was ik is weer eens in Rotterdam bij mijn zus. De eerste keer na mijn geslaagde neurologische operatie: geheel pijnvrij. We hebben -behalve flink gewandeld, gekletst en gegeten- ook een bijzonder nieuwbouwprojekt bekeken. Het heeft een wonderlijke naam: Little C. Mijn zus wist dat die C een afkorting is van Coolhaven (dat is de ‘aanligplek’), maar waar dat little op slaat is ons niet duidelijk geworden. Want zo klein is het niet: het betreft een soort nieuw woon’dorp’ midden in de stad, vlak bij ErasmusMC en Hogeschool Rotterdam. Een aantal woontorens (appartementen) maar niet zo hoog (geen wolkenkrabbers), met elkaar aan de buitenkant verbonden door een soort stalen verbindingstrappen, in een sfeer van bij elkaar horen maar met gevarieerde architektuur met overal waar dat kon -ook in de hoogte- veel groene beplanting. Er horen ook winkels bij met galerijen en gemeenschapsruimten, maar die waren nog niet ingeruimd. U kunt er bij Google wel meer over vinden. Wij vonden het geweldig geslaagd. Maar een echte bijdrage aan sociale woningbouw leek het ons niet: je kunt er alleen terecht om te wonen als je minimaal een half miljoen kunt inbrengen.
Perenoogst
Ik was eigenlijk te laat: peren pluk je in de eerste weken van september en in oktober liggen ze te rijpen op de fruitschaal of -bij ons vroeger thuis- op de vrije zolder. Gisteren heb ik mijn perenboom (conference) ontdaan van zijn vruchten. De oogst was dit jaar niet slecht: zesenvijftig grote, zeventien kleine. En ook nu zijn ze nog keihard, maar volgens kenners doet de kamertemperatuur ze rijpen. We hebben ook enkele kleine appelboompjes, maar die brachten dit seizoen bijna niets op. Kenners: dat heeft met de bijen en andere bevruchters te maken en ook met andere influencers zoals de weersomstandigheden in het voorjaar. Nou ja, dan maar supermarktappelmoes.
Dante-boek
Op 10 september schreef ik u met enthousiasme dat er een nieuwe biografie van Dante was verschenen, vertaald uit het Italiaans. Nu ik erin ben doorgedrongen en de inhoud ervan overzie, merk ik dat het woord ‘biografie’ er eigenlijk niet bij past, terwijl het boek wel biografisch van aard is. Dat zit zo: de schrijver heeft alle echte biografieën gelezen en gemerkt dat er op veel punten vragen overblijven omdat de schrijvers er niet uitkwamen. Sommige elementen van Dantes leven hebben zij niet kunnen achterhalen, althans niet grondig. Hij (Alessandro Barbero) heeft zich nu juist toegespitst op het onderzoek naar die onduidelijkheden en onzekerheden. Daarin is hij geslaagd: hij heeft heel wat boven water gekregen. Interessant maar een mooi overzicht van Dantes leven krijgt de lezer niet, het is meer een aanvullend boek dat soms andere schrijvers corrigeert. Mag je zoiets een biografie noemen?
Misericorde
Mijn broer en zijn vrouw waren afgelopen weekend in Leuven. Daar is veel te zien! Vooral natuurlijk het stadhuis, de universiteit(sbibliotheek), het Begijnhof en de nodige kerken. In een van de kerken zagen ze de prachtige houtgesneden kannunikenbanken met hun misericorde’s.
Ze kregen uitleg van het nut daarvan en de humor die daar soms in verwerkt is. Ze vonden het geweldig en willen er nu alles van weten. Een misericorde (of: misericordia) is een stukje houtsnijwerk dat tevoorschijn komt als je een kannunikenzitbank omhoog klapt. Een vermoeide of oude geestelijke kon erop gaan ‘zitten’ om wat steun bij het (staande) bidden en zingen te voelen vanuit zijn achterwerk. Vandaar de humor en de verdwijnende voorstelling na het neerklappen om te zitten. Op Google kunt u er meer over vinden (met afbeeldingen!).
Hoevinudie?
Erasmus:
Oude mensen zijn voor de tweede maal kind.
