Sportzomer
Terwijl het deze maanden buiten ‘wisselend’ weer is -de ene dag zonnig en warm, de andere regenachtig en kil-, vermaak ik me de meeste uren binnenshuis met boeken, kranten en televisiekijken, met corresponderen (deze nieuwsrubriek bijvoorbeeld) en bijbelstudie. Muziek beluisteren komt er niet meer zo van, omdat mijn gehoor het steeds meer laat afweten en meestal de schoonheid van de engelenkunst verknoeit. Het volgen van de tv-(sport)beelden maakt deze zomer veel goed van het ouderworden: we worden wat dat betreft dit seizoen volop getrakteerd: EK-voetbal, Tour de France en binnenkort Olympische Spelen. Gelukkig speelt ons land op alle drie die gebieden een aardig nummertje mee, eerlijk gezegd ben ik er de laatste tijd zelfs wat nationalistischer door geworden. Het bloed kruipt bij sport kennelijk ook bij mij waar het eigenlijk niet meer hoort te gaan: nationalisme is van vroeger, hoor ik vaak.
Hand-boeken
Nooit beseft dat dit hierboven genoemde woord -voor de duidelijkheid maar even met een tussenstreepje gespeld- intussen een tweede betekenis aan het veroveren is. Vroeger leerden we onze lessen uit handboeken waar je de beginselen van een vak of een kunstvorm uit kon leren. Waar het woorddeel ‘hand-’ daarbij eigenlijk voor nodig was, kun je je afvragen: elk boek werd toen immers ‘ter hand genomen’: niet-handzame boeken waren er niet Maar intussen heb je E-boeken en digitale teksten waar geen handgeblader meer aan te pas komt. Alleen nog het aantikken van bepaalde knopjes om aan te raken met je vingers, niet met je handen. Hoe dan ook, ik vind een boek dat je echt ter hand neemt nog steeds een prettiger ervaring dat het lezen per computer: het lijkt of de schrijver dichter bij je komt en je toespreekt. Of ben ik blijven hangen in de gewoonte en hebben boeken die je ter hand kunt nemen, hun tijd gehad?
Omschakeling
Ik merk dat ik langzamerhand conservatief dreig te worden. U ziet het al aan mijn spelling van dit woord. Terwijl ik vroeger mijn best deed bij de tijd te blijven en haast elke aktualisering op taalgebied met instemming begroette. En verwerkte wat cultureel progressief heette. Ik kan en wil dat nu veel minder omdat ik het oud worden niet ervaar als een tijd van afleren maar van relativeren. Blijf maar spellen zoals je het vroeger op school hebt geleerd: iedere generatie mag haar eigen spoor achterlaten en jongeren zoeken met recht hun eigen weg.
Vacantie
Als je niet uitkijkt, zit je deze hele zomer voor de buis, kreeg ik te horen. Inderdaad: door onze leeftijd kiezen wij ouderen -ja, daar hoor ik bij!- vaak voor het minst vermoeiende. Of het nu regent, warm is of koud: het volgen van de sportevenementen op de tv is gauw aantrekkelijker dan het vermoeiende van een vacantie ergens buiten je eigen veilige woonplekje. Daar komt nog bij dat er in deze periode een overweldigend aanbod is van hoogtepunten op sportgebied: EK-voetbal, Tour en Olympische Spelen, met (meestal) deskundig commentaar. Echt op reis gaan naar Duitsland, Florence of Parijs -zoals ik vroeger deed zit er voor mij niet meer in, maar het huis- en buisgebeuren verveelt me niet. Vaak doet er zich iets onverwachts voor: goals in de laatste minuut of afgekeurde doelpunten, heftige regenbuien of onverwachts ouderwets onweer zodat er van alles geïmproviseerd moet worden en soms prachtig Italiaans landschap met veel natuur en cultuur. En wat zullen de Olympische Spelen ons voorschotelen? En dan zit jij lekker in je eigen stoel, veilig buiten schot. Wie zei dat ook al weer over boeken lezen? ‘Zit stil en reis’! Dat geldt zeker ook voor televisiekijken.
Hoevinudie?
Deze keer iets uit Trouw: 26 juni blz. 13: ‘Hoop is voor mij het geloof dat het leven cyclisch is en zich altijd vernieuwt.’
(Nynke Laverman, songartiest)
