Staar
Zoals zovelen -o.a. de helft van mijn familie- was ik toe aan een staaroperatie. Gisteren keek in mijn ogen uit in de binnenkant van een operatiekamer. Toen ik lang geleden aan mijn stem moest worden geopereerd, was ik volledig buiten westen en ik heb toen dus niets gezien. Maar nu kon ik zo’n beetje volgen wat er gebeurde (maar niet wat er in de medische vaktaal werd gezegd) en zien in welke ruimte met een overvloed aan apparatuur ik was beland. De opvang en het resultaat waren uitstekend: ik kan nu met mijn rechteroog veel beter zien. Wat me vanmorgen, toen het kapje eraf mocht, vooral opviel was dat krantenpapier veel witter is dan ik de laatste tijd waarnam en dat er in deze donkere dagen voor kerstmis buiten nog veel meer zon schijnt dan ik dacht. Met genoegen stel ik dus binnenkort mijn tweede oog ter beschikking van ‘de zorg’.
Hyacinten
Volgens het groene boekje heb ik het bovenstaande woord correct geschreven. Ik kreeg onlangs van een van mijn broers drie ingepotte hyacinten, nog helemaal in weggedoken knoppen. Intussen zijn ze ‘ontwaakt’ met volop witte bloemen, maar de periode van bewondering werd al gauw vervangen door die van ergernis: de verbruining van de bloesems. Net toen ik ze in de biobak zou deponeren, kreeg ik van mijn tuin-broer de mededeling: de sneeuwklokjes zijn uitgebroken. Wat is moeder-natuur toch zorgzaam!
Kerstboom
Niet iedereen doet aan de kerstboom, hoorde ik laatst vertellen: sommigen vinden die te heidens, anderen te christelijk! Ik herinner me nog dat -vanuit dat eerste standpunt- mijn moeder het indertijd een hele stap vond om aan een kerstboom te beginnen en die in de huiskamer te plaatsen bij het kerstkribbetje dat gelukkig niet ‘heidens’ was maar bedacht door Sint Franciscus. Ze beperkte zich de eerste keer dan ook tot een mooi versierde dennenstronk die aan de kamerwand werd bevestigd. Intussen heb ikzelf in mijn nieuwe (soekkah-)ruimte een kerstboom opgetuigd die kleurrijk de komende feestdagen aankondigt. Ik zit meer op de heidense tour want ik zie er het symbool in van het vertrouwen in de overlevingskracht van de natuur.
Peru
Afgelopen zondag mocht ik nog weer eens voorgaan in de Koepelkerk van Hoorn. Want ik ben lid van de parochiële MOV-groep en die schakelde me in om de Adventsaktie voor Peru aan de orde te stellen. Het betrof een heel sympathiek project: vluchtelingenkinderen uit Venezuela die in het Peruaanse Lima, waar het redelijk vredig is, worden opgevangen, steunen bij hun schoolopleiding. Een doel waar ik volop achter kan staan. Ik hoorde van de koster dat de collecte een mooi bedrag had opgebracht.
Eten
Is het u ook opgevallen hoe de publiciteitsmedia in hun artikelen en reclames het kerstfeest volop uitleveren aan de kook- en eetcultuur van tegenwoordig? ‘Lief zijn voor elkaar’ telt ook wel mee, maar dan toch vooral om ons aan een smakelijke maaltijd te krijgen. Ik zal intussen wel een ouderwetse zuurpruim geworden zijn, maar ik hoop toch dat men er in de kerken en in de huiselijke kring aan toe komt om ook stil te staan bij de geestelijke achtergrond van de kerstgedachte en daar in een wat diepergaand gesprek eens op in te gaan. Een beetje geschiedenis en wat theologie horen er ook bij!
Hoevinudie?
Uit het bijbels ‘Boek der Spreuken’ (met dank aan prof. Piet van Midden), hoofdstuk 9, verzen 7 t/m 9:
Wie aggressief op een spotter reageert, doet zichzelf te kort; wie een van God vervreemde aftuigt, handelt zelf schandelijk. Spotters verdienen geen straf want die loopt uit op haat. Beter kan men kritische medemensen intelligent benaderen, uit waardering en om vragen te stellen en verder te komen in wijsheid.
