Straatvernieuwing
Het is zover: ons gedeelte van de Hoornse Joh. Poststraat en Loniusstraat -we wonen op een hoek- is eindelijk klaar: een keurige straatvernieuwing en een nieuwe riolering. Kennelijk zijn er vakmensen aan de gang geweest: elke dag heb ik er bewonderend naar gekeken. We moesten ons natuurlijk net als de voorbijgangers aanpassen aan de tijdelijk beperkte toegang tot ons woongebied en dat duurde langer dan we gedacht hadden, maar nu zijn de andere stukken van de straat aan de beurt en kunnen wij weer alle kanten uit. Door een andersoortige bestrating en een omzetting van buurtstraat naar doorgangsweg is het verkeerslawaai wel toegenomen, maar de nieuwe voorzieningen -onder en boven het grondoppervlak- zullen ongetwijfeld moderner en geschikter zijn voor het tegenwoordige straatgebruik. Er zijn ook bomen aan opgeofferd, maar ons werd verteld dat die wat mankeerden en dus vervangen moesten worden. De prijs van een huis aan onze straat zal er hopelijk niet op zijn achteruitgegaan!
Beurt
Als je uit een groot gezin komt en bij de oudsten hoorde, heb je vroeger vast wel een blij (en verrast!) gevoel gehad als je weer eens een zusje of broertje had gekregen. Maar als je op een gevorderde leeftijd bent gekomen, komt er daartegenover het verdriet van het wegvallen van je vertrouwde gezinsgenoten van vroeger. We komen allemaal een keer aan de beurt. En meestal niet in de volgorde van je vroegere gezinsgenoten. In mijn geval zijn er al drie zeer dierbaren uit ons midden overleden. Ze hoorden -en horen nog steeds- bij mijn leven en van de leeftijd trok de dood zich niets aan. Ik hoor nu bij de oudsten van die nog leven maar hoop voorlopig niet aan de beurt te zijn. U ook?
Bezorgd?
Sinds kort kun je je boodschappen van onze dichtstbijzijnde supermarkt niet meer thuis laten bezorgen. In verband met mijn leeftijd en daarmee samenhangende conditie vind ik dat een toenemend ongemak en ben daarom overgeschakeld op de op één na dichtstbijzijnde super die deze service nog wel in de aanbieding heeft. Gisteren was het zover: keurig aan de juiste deur bezorgd op de per mail aangekondigde tijd ondanks de lastige wegomlegging rond ons huis. En wonderlijk hoe precies de juiste spullen -per mail besteld- bij ons werden afgeleverd. Als twintigste-eeuwer foeter ik soms over alle cultuuromslagen die ik en mijn (leef)tijdgenoten moeten verwerken, maar dit is toch een punt van vooruitgang voor mijn meer huisgebonden generatie. Van sommigen hoor ik ook wel eens bezwaren tegen zoiets als deze bezorggemakkelijkheid: je mist de gezelligheid van een winkelende groep die er eens even op uit is en soms een persoonlijke ontmoeting meemaakt en voor iedereen is een korte of wat langere wandeling of autoritje goed voor de gezondheid of het leefplezier. Nou ja, op dit punt ben ik dan maar even een éénentwintigste-eeuwer.
Het Tweede Hageveld
In de jaren 1963-1964 was ik kapelaan in ’t Zand (N.H.) bij pastoor Velzeboer naar wie later daar een straat genoemd is en die zijn graf heeft op het keurig verzorgde kerkhof aldaar. Ik herinner me nog van hem dat hij mooie verhalen kon vertellen over zijn seminarietijd op het tweede Hageveld in Voorhout dat van 1847 tot 1923 het middelbare opleidingsinstituut was van het bisdom Haarlem voor jongens die priester wilden worden. Het eerste Hageveld in Velsen-Driehuis was in 1847 te klein geworden zoals later het tweede zelf weer te klein werd in 1923. Velzeboer maakte het tweede Hageveld nog net mee vóór hij naar het grootseminarie in Warmond ging in 1923, het jaar dat het derde in Heemstede begon. Ik heb me nogal verdiept in Hagevelds geschiedenis omdat ik er zelf student (1951-1957) en leraar (1965-1974) ben geweest op de derde vestiging, in Heemstede. Wat me daarbij is opgevallen is dat er aan de eerste periode en aan de derde tamelijk veel aandacht en onderzoek is besteed, maar dat de inside-kant van de tweede periode -afgezien van Brom over Broere en de artikelen in ‘De Katholiek’- er bekaaid van afkwam. Iets voor een volgend jaarboek van de reünisten? Ik besef nu dat de verhalen van Velzeboer over Voorhout met mij waarschijnlijk aan het uitsterven zijn!
Hoevinudie?
Eenmaal ben je er geweest, maar niet weg!
(Plato)
