Strips – WK-schaatsen – Statenverkiezingen – Tulpen – Hoevinudie?

Strips – WK-schaatsen – Statenverkiezingen – Tulpen – Hoevinudie?

Strips
Van de week heb ik voor het eerst van mijn leven een Suske en Wiske-strip bekeken en ‘gelezen’. Het hoorde bij mijn opvoeding en opleiding om tegen dit soort ‘lectuur’ (niet: lit(t)eratuur!) in te gaan: leerlingen moesten in mijn tijd echt leren lezen, liever met boeken dan met kranten of ‘plaatjeswerk’. En op Hageveld moest ik als leerling afstand nemen van Nick Knatterton en Jan Groenhaar uit het Noordhollands Dagblad van thuis en zelfs Bomans’ Bommel en verdere rommel vermijden. In de les ging het om boeken en zelfs in de recreatiezaal -met alleen één Volkskrant van toen- las je een boek, geen strips. Als leraar volgde ik die opvatting nog lange tijd: letters (dus lezen) zijn belangrijker dan plaatjes (kijken). Mijn jongste broer, geboren in de jaren vijftig, heeft me nu tot andere gedachten gebracht via een truc: hij leende me nr. 366 van S&W want, zo had hij gezien, dat ging over Plantijn, wiens beroemde Bonheur-sonnet boven mijn salontafel hangt. Pas bij de tweede keer lezen (kijken?) kreeg ik door dat een strip (soms?) goed Nederlands en historisch juiste informatie naast fictie kan bevatten. Van der Steen verdient mijn (onze?) excuses.

WK-schaatsen
Aan lezen kwam ik het afgelopen weekend niet toe door het wereldkampioenschap afstanden schaatsen. Wat een boeiend gebeuren in het Thialf! Onze ouders hebben ons wat dit betreft een goede cultuur meegegeven: schaatsen is een gezonde sport, vooral buiten op de poldersloten en de Grote Vliet. Daar draait nog niet alles om geld, misschien soms wel om prijzen. Ik heb nog foto’s van mijn schaatstochten tijdens de seminarietijd, al was ik geen ster. En ik ben nog steeds trots op een broer van me die door zijn stijlvolle manier van schaatsen op het ijs van de Vliet indruk maakte in ons geboortedorp.

Statenverkiezingen
We gaan volgende week -naar ik hoop- weer met man (én vrouw!) en macht naar de stembus. Geestelijken gaven vroeger stemadviezen net als ouders. Gelukkig is die tijd voorbij en blijft het tegenwoordig bij tv-discussies en zelfpeilingen op de computer. Vrijheid van keuze is wezenlijk in ons systeem, al ergeren velen zich aan de overgrote hoeveelheid partijen, vooral omdat de helft ervan niet eens voor één zetel in aanmerking komt. Het is te hopen dat de grote variatie de samenwerking niet in de weg staat en dat degenen die zich in het openbaar op de lijst beschikbaar hebben gesteld ook met kennis van zaken en sociaal verantwoordelijkheidsgevoel aan de slag gaan als ze gekozen zijn. Lange namenlijsten, maar ook eigenwijze kleine groepjes of zelfs eenlingen zijn volgens mij geen bijdrage aan het vertrouwen in deskundigheid. Maar oude vertrouwde namen intussen ook niet?

Tulpen
Een nichtje van me is getrouwd met een tulpentrekker. Dat beroep bestond in mijn vroege jeugd, vermoed ik, nog niet, maar tegenwoordig kun je er een mooi bedrijf mee van de grond krijgen. Het vraagt -zoals trouwens de meeste beroepen- wel een speciale deskundigheid. Mijn nicht heeft een eigen beroep naast dat van haar man, maar ze kwam een dezer dagen een paar boeketjes van twee verschillende soorten brengen die er heel anders en veel verfijnder uitzagen dan de bollen van mijn vader vroeger. De bovenkanten van de bloemen leken wel van Brugse kant. Ik heb er erg van genoten, al waren de tere bloemen tamelijk gauw over hun hoogtepunt heen. Zouden die van vroeger een langere bloeiperiode hebben aangekund en zou daar ook een commerciële opzet bij spelen?
Hoe dan ook, die van tegenwoordig zijn gevarieerder en verfijnder van vorm en van kleur.

Hoevinudie?
Op de internationale vrouwendag (8 maart) stond er op het Gerarduskalendertje een uitspraak van de vroegere burgemeester van Ottawa, Charlotte Witthon (1896-1975):
“Wat vrouwen ook doen, ze moeten het twee keer zo goed doen als mannen. Gelukkig is dat niet moeilijk.”