Verkiezingen
Het waren er inderdaad twee deze keer: Provincie en Waterschap. Ik heb met dit nieuwsitem expres gewacht tot ze geweest waren, want wat je ervóór zegt, is erná vaak achterhaald of niet meer ter zake. Het lijkt de politiek zelf wel! Vooraf dacht ik: ik hoop dat de VVD verliest, maar nu het zover is, denk ik: je zal maar VVD-premier zijn met zo’n uitslag! Laten we hopen dat alle partijen en partijtjes die gewonnen hebben gaan meewerken aan zijn inzet voor een beter Nederland, maar dan meer los van het VVD-partijprogramma. Wat het Waterschap betreft heb ik gestemd op een kandidaat die ik goed ken en die ik deskundig en betrouwbaar acht. Bij eigen ondeskundigheid kun je beter afgaan op een persoon die je kunt vertrouwen.
Late Rembrandt
Eindelijk ben ik geweest! Wat een ervaring! Rembrandt moet in de moeilijke laatste jaren van zijn leven een kracht gehad hebben die boven werelds geluk en ongeluk uitsteeg: hij kon als oudgeworden kunstenaar iets waar hij als jongere niet aan toekwam of wat hij eerst niet aandurfde: met juist gemikte strepen en streken precies het diepere gevoelsleven van de scène of de geportretteerde oproepen en weergeven. Je zal zo’n talent maar hebben!
De Maan vóór de Zon
Terwijl ik dit schrijf in de volle lenteochtend, heb ik een leeslampje nodig boven de computer: zonsverduistering door de maan. In de (romantische) literatuur wint de zon het altijd van de maan die meer nacht en schaduw met zich brengt dan stralende dag en zonneschijn. Maar vandaag is een kort tijdje de maan de baas over de zon, tenminste in ons werelddeel en vooral op de Faeröer-eilanden. Bij ons was er weinig te zien: dichte bewolking. Maar de tv-beelden maakten indruk en de atmosfeer was als bij avondschemering. Bovendien kon je merken dat dieren (vogels) en planten (bloemen) er wel door beïnvloed werden. Als je goed keek en luisterde natuurlijk.
Bijbelvertalingen
Op de gespreksgroep waar ik aan deelneem, was Carla Frederiks aan het woord. Ze is na haar medische carrière theologie gaan studeren. Ik mocht haar doctoraalscriptie op mijn site zetten. Die is vooral boeiend om de weergave van de ‘alternatieve’ evangeliën die erin zijn opgenomen. Nu sprak ze over drie bijzondere bijbelweergaven: die van P. Oussoren (‘de Naardense bijbel’), de Bijbel in Gewone Taal (BGT) en ‘De Bijbel voor ongelovigen’ (van Guus Kuijer). De eerste is zo dicht mogelijk bij het Hebreeuws en Grieks, de tweede voor minderbelezenen en de derde voor zgn. ongelovigen. Ikzelf ben allergisch als het gaat om een indeling gelovigen/ongelovigen en vind het mooie schrijven van Kuijer weinig met de bedoeling van de Bijbel te maken hebben, maar de vraag: kun je Oussoren en BGT alle twee waarderen, interesseert me wel. Grondtaal- of publiekgerichte taal: dat is het probleem van elke vertaler. Ik ben niet tegen de BGT, omdat die door grondtaalkenners is gemaakt. En ik ben niet tegen Oussoren, omdat hij onze taal volop kent en weet te vinden. Al met al: allebei boeiend!
Gereformeerd
Mijn hoofdstuk over religie in het te verschijnen ‘Hoorn in de twintigste eeuw’-boek vordert langzaam. Ik ben nu bezig met de ‘Gereformeerden’. Terwijl die tegenwoordig in Hoorn via hun Oktaaf de meest aktieve groep zijn in de plaatselijke PKN -waar ik veel bewondering voor heb- struikel ik, als het over de vorige eeuw gaat, over een wirwar van groepen en groepjes die zich bijna allemaal ‘gereformeerd’ noemden maar daar een eigen voornaam aan toevoegden om hun specifieke richting aan te duiden. Afsplitsing na afsplitsing. Je kunt je daaraan ergeren, maar je kunt je ook afvragen: Zat er een eerlijke bezieling achter, die waarheid boven eenheid zocht? Soms wel, denk ik.
Hoevinudie?
Weer twee (van mezelf):
1. Dood zijn is niet erg, dood gaan is wel erg. En dat je leven lang.
2. Alwat niet in woorden kan, wacht tot het aan de beurt is.
