Vluchtelingen
In een van de gespreksgroepen waar ik bijhoor, hebben we uiteraard de vluchtelingenproblematiek besproken. We deden dat aan de hand van een tiental ‘stellingen’ waar we een instemmingscijfer voor moesten geven, zeg maar een rapportcijfer : hoe meer persoonlijke instemming, hoe hoger, van 1 tot 10. Misschien vindt u cijfergeven ook leuk: hier zijn de ‘stellingen’:
Kritisch: 1. Ik ben bang voor meer criminaliteit in onze samenleving. 2. Ik ben bang voor te veel ‘vreemden’. 3. Ik ben bang voor achteruitgang van onze welvaart. 4. Ik ben bang voor achterstelling van a) onze werkzoekenden en b) onze huurhuiszoekenden. 5. Ik ben bang voor meer Islam.
Positief: 1. Merkel zit op de humaan-christelijke toer. 2. Jonge Syriërs hebben we nodig voor onze economie. 3. De ontmoeting met vluchtelingen leert ons opener, moderner en internationaler te worden. 4. Jongeren op school en in het arbeidsproces leren in contact met vluchtelingen socialer te denken. 5. De ontmoeting met een andere godsdienst kan onze levensbeschouwing verbreden en verdiepen.
Reünie
Een klas van oud-Hageveldstudenten (eindexamen 1970) heeft me gevraagd of ik binnenkort op hun reünie wil verschijnen als oud-leraar. Om nog eens met elkaar door te nemen hoe we als leerlingen en als leraren van toen de jaren zestig hebben verwerkt en achteraf bekijken. Ik heb beloofd te komen en ben benieuwd of ze -met mij- de vernieuwingen van toen voor het grootste deel als positief zijn gaan zien. De actie Tomaat b.v., waar we vrij over kunnen praten nu Ellen Vogel zich niet meer kan verroeren. En de Mammoetwet en het Pastoraal Concile en Provo-hippies en spijkerbroeken en… noem maar op!
Witzwart – Zwartwit
Ik heb zowaar een geniale oplossing bedacht voor het ‘Pieten-probleem’! We spreken voortaan alleen nog van Witzwarte of Zwartwitte Piet. Dan stellen we daarmee de hele discussie voorgoed aan de kaak door die als wit-zwart- of zwart-wit-tegenstelling te veroordelen en laten we merken dat het alleen om het ‘kleuren’ van Sinterklaasassistenten gaat. Die moeten dan met krijt en roet natuurlijk aan hun linkerkant zwart en aan hun rechterkant wit worden geschminkt (of andersom!) om aan te geven dat wit even ‘erg’ is als zwart. Probleem opgelost. Discussie de wereld uit. Geniaal!
Peren
Morgen zal het zover zijn: de overvloedige perenoogst van mijn tuin (één boom!) wordt dan binnengehaald. Ik heb intussen van een ervaren Zwaagse fruitteler geleerd hoe je moet zorgen dat het peresteeltje niet afgeknakt wordt bij het plukken. De peer moet -met steel en al- gemakkelijk loslaten als je hem (haar?) in de hand neemt: dan weet je dat hij/zij eraantoe is: alleen aan de boomkant (=takkant) mag je het begin van het steeltje enig drukgeweld aandoen met een van je vingers en/of je duim. Een soort Koot en Bie-ceremonie dus.
Straatpastor
In Hoorn is vorige week de langverwachte straatpastor gepresenteerd. “Het is een meisje.”, om met Van Mierlo te spreken. Maar een stevige jonge en enthousiaste vrouw die de moed niet gauw opgeeft. Ze zal behalve met de Hoornse (Raad van) Kerken vooral samenwerken met het Leger des Heils dat gelukkig hier in Hoorn kortgeleden twee goed bereikbare panden heeft geopend voor opvang van mensen in moeilijkheden. Ik heb ‘onze’ straatpastor Gods zegen gewenst.
Hoevinudie?
Hoe grijzer, hoe wijzer. Een ijdele troost?