Volop natuur
De eerste helft van dit jaar 2025 vertoonde een uitbundigheid van de natuur om ons heen: veel droogte, veel stortregen, veel zon, veel wind, veel kilte, veel wolken, veel openluchtdagen en ga zo maar door. Komt dat nu door de vrijgevigheid van de klimaatkrachten of misschien toch meer door de grotere gevoeligheid en zorgzaamheid van veel mensen in onze tegenwoordige leefgemeenschap die er de waarde van beseffen en verdedigen? Ik hoop op het laatste en ben dankbaar voor het eerste. Met Pinksteren heb ik het weer gezongen: Spiritus domini replevit orbem terrarum. Domini met een hoofdletter?
Navo-top
Met spanning zien we in Nederland -vooral in Den Haag- uit naar het gebeuren van de volgende week: de NAVO-top. Ik voel een zekere trots als ik besef wat daar qua organisatie voor komt kijken: zoiets kan toch maar in ons goed georganiseerde land. Eigenlijk om twee redenen: dat wij zoiets kunnen en dat wij daardoor bij uitstek als in woord en daad meelevende en overtuigde europa-aanhangers kunnen worden gekenmerkt. Ik weet wel: er zijn schaduwkanten: hogere defensielasten op komst en een aantal dagen overlast in het verkeer, maar al met al is bij mij het gevoel om zonder nationalisme wat meer wereldburger te zijn overheersend.
Wordingsproces
Mijn familie doet volop mee aan het gebruik van een eigen chat. Gelukkig kunnen daardoor ook filmpjes worden vertoond van de baby’s die in ons kring geboren worden zowel in het binnenland als in daarbuiten gelegen landen. Kortgeleden zijn er drie -binnenkort vier- nieuwe naamgenootjes bijgekomen: kleinkinderen van onze jongste broer en zijn vrouw. Wat voor mij een nieuwe ervaring betekende van de ontwikkelingsgang van een menselijk wezentje: bij de geboorte is alles al meegegeven maar als het goed gaat, komt elk onderdeel in de goede volgorde tot ontplooiing zodat je eerder kunt lopen dan tanden poetsen en eerder kunt spelen dan fietsen. Alles wacht eigenlijk netjes op zijn of haar beurt. Dat het erin zit is al een wonder, maar het er op tijd uitkomt nog meer!
Gort
Misschien heb ik er in deze rubriek wel eens over geklaagd dat er in de zomertijd vaak zo veel saaie herhalingen en zo weinig boeiende televisieprogramma’s zijn op ons nationale kijktoestel. Ik vraag me wel eens af of men in het Hilversumse niet te veel verdient en op vakantie gaat en te weinig presteert en levert, vooral voor huisgebonden ouderen. Maar gelukkig besefte ik van de week dat deze opmerking gedeeltelijk kippepraat zou kunnen zijn. Ik zocht naar programma’s die me goed bevielen en vond er met gemak twee: Het ene heet ‘Op de spoed’ en doet me beseffen dat het werken in een ziekenhuis wel heel intens maar ook heel boeiend kan zijn. En het andere heet ‘Gort over de grens’ en geeft een informatief en tevens gezellig verslag van het leven op Franse en Italiaanse druivenplantages. De eigengereide presentator ervan heet Gort -een naam die me aan de onsmakelijke gort van vroeger doet denken- en die laat de kijker meegenieten van de lekkerste wijnen met toebehoren. Leren en genieten kunnen kennelijk samengaan.
Hoevinudie?
Men moet ernaar streven een mens te zijn
en niet een aap of een ezel.
(W. Müller)
