Wintertijd voorbij?
Gelukkig waren de nachten de vorige week pittig koud en kwam er ijs op de meeste sloten. Gelukkig, want vanwege de klimaatverandering was ik bang dat we geen winterervaring -pret en zorg- meer zouden meemaken. En dat zou voor de meesten van ons toch een gemis zijn: herinneringen aan de winters van vroeger (zoals: leren schaatsen, ijsbloemen op de ruiten, pegels aan de goten, spelen in en met de sneeuw, bevroren spruitjes en boerenkool op de akker, wanten en bivakmutsen enzovoorts) zijn in ons geheugen opgeslagen, niet als ellende maar als onderdeel van onze levensvreugde. Het wisselen van de seizoenen in ons land vind ik een pluspunt van het in Nederland geboren zijn.
Kerstmis voorbij?
Is er in deze verwarrende overgangstijd iets te zeggen over de vraag of Kerstmis mee kan naar de nieuwe maatschappij waarin we na Corona, Oekraïne en Tik-Tok terecht zullen komen? De diepere inhoud van het kerstgebeuren heeft natuurlijk weinig te maken met sentimentele liederen, oppervlakkig kerstgedoe en commerciële uitbuiting, maar wat is er dan eventueel zinvol om -in een nieuwe vormgeving- door te zetten in de komende jaren? Ikzelf denk dat we op dit punt veel achter ons moeten laten, omdat traditionele kerkelijke en christelijke cultuurvormen hun tijd gehad hebben en niet ieders instemming meer zullen krijgen. En door velen niet verder serieus zullen worden genomen. Terug naar de bronnen vind je soms een nieuw uitgangspunt. Het nieuwe van de man van Nazareth aan het begin van onze jaartelling was dat hij het opkomen voor elkaar en het respect voor elke menselijke persoon, dus het ‘draagt elkanders lasten’ in woord en daad, belangrijker vond dan het aftroeven van elkaar zoals dat in de dominante oude culturen gebruikelijk was. Ik heb mijn tijd gehad maar de geboorte van zo’n nieuwe mens zou ik graag nog een tijdje meemaken.
Spelletjes?
De winteravonden doen me ook denken aan de gezellige kaartspelletjes van vroeger. Hoogste blad voor de kleuters, pesten en patience voor de kleinkinderen, klaverjas voor de groteren, bridge voor de volwassenen enzovoorts, vooral als er warme chocolademelk en koekbeschuit en later bier of borrel aan te pas kwamen. Misschien wordt samen tv kijken als zeker zo gezellig ervaren, maar ik ga daar niet in mee. De laatste tijd heb ik trouwens een (voor mij nieuw) kaartspel leren waarderen: boerenbridge. Bij Google kunt u de spelregels vinden. Ik verzeker u dat u er mooie en gezellige winteravonden door kunt beleven.
Blind of doof
Toen hij zo oud was als ik nu intussen ben, werd mijn opa -die naast ons woonde- slechtziend, zeg maar half blind. Ik weet nog dat hij me een keer, zijn weg zoekend met zijn stok, zei: erger dan doof. En ik stemde daar mee in door het uit te proberen: vingers in mijn oren, handen op mijn ogen. Inmiddels is er gelukkig niets mis met mijn ogen maar kunnen mijn oren eigenlijk niet meer zonder een gehoorapparaat. Blind is erger, ik weet het, maar niet goed horen is ook een ellende. De kno-arts van het Dijklandziekenhuis zal me binnenkort proberen weer wat geluidsgevoeliger te maken want vooral voor muziek en in gezelschap is hardhorendheid een ernstige handicap. Je krijgt de neiging je steeds meer terug te trekken en dat bederft je levenslust en je sociale contacten.
Hoevinudie?
Nog eens één uit een brief aan een verzekeringsmaatschappij:
Intussen is het loopgips van mijn rechterarm verwijderd.
