Afgelopen zondag was ik op Dijk en Duin bij de eerste bijeenkomst van het nieuwe jaar van ‘De Engel van Hoorn’. Dat is een nu al meer dan tien jaar lopende serie bezinningsmiddagen op zondag onder de bezielende leiding van ds. Rudolf Kooiman.

Op de eerste maandag van het nieuwe jaar waren we met het groepje van oud-Engelbewaardersparochianen dat elke maandagmorgen vanaf tien uur bijeenkomt in het Annie Westerzaaltje, bijeen om met elkaar drie recente ervaringen te delen.

De mooiste wensen voor Kerst en Jaarwisseling vallen weer bij me binnen: per post, telefoon en mail. De drukte die ik vroeger had, was in die jaren een terecht excuus om mijn dankbare reactie daarop meer in het algemeen en in het openbaar (kerkdiensten!) te geven.

Gelukkig zijn niet alle dagen van iemands leven hetzelfde. Per levensperiode en per jaar, per seizoen, per maand, per week, per dag maak je niet alleen allerlei persoonlijke ervaringen en dus variatie mee, maar er zit bovendien in onze gezamenlijke cultuur ook -gelukkig!

Afgelopen week zijn we (zus, zwager, ik) weer eens naar de opera gweest; Rossini’s Barbier van Sevilla in de Stopera. Vooraf ter plaatse gegeten: een uitstekend buffet met goede wijn. De voorstelling zelf: een ervaring! Wat ze tegenwoordig allemaal kunnen, alleen al op enscèneringsgebied! Maar ook het orkest en de zangstemmen waren puik!

Op een enkele wandeling na doe ik niets aan sport. Tenzij het volgen van sporters via de televisie, in de kranten en bij de koffie daar ook onder valt. Dan ben ik volop van de partij! Tot mijn vreugde wisselt het programma regelmatig af: na het wielrennen en zwemmen in de zomer volgen het voetballen …

Afgelopen zondag was ik weer eens aanwezig bij de zondagmiddagsessie van ‘De Engel van Hoorn’. Onder leiding van ds. Rudolf Kooiman en met bijna stoelen tekort ging het in de voormalige kapel van ‘Dijk en Duin’over de variatie in de betekenissen van het woord ’taal’ …

Afgelopen donderdag was het ‘Werelddierendag’. Haast iedere mens heeft wel een lievelingssoort onder de dieren. Ik ben gek op de tortels in mijn tuin.

Afgelopen zondag maakte ik in de kerk van ’t Kruis (Heerhugowaard), waar ik tot voor kort assisterend voorganger was, weer eens een feestelijke liturgieviering mee: pastor Henny Slot was vijftig jaar in het priesterambt en …

Ik ben u nog de laatste twee gedichten van Constantijn Huygens’ Heilighe Daghen verschuldigd. Deze in 1645 verschenen ‘gelegenheidsgedichten’ bestaan uit negen op de loop van het jaar gebaseerde sonnetten met een voorgedicht van de schrijver en een door Caspar Barlaeus geleverde Latijnse aanbeveling. Huygens blijkt erin te getuigen van zijn diepe religieuze bewogenheid en …

De kranten staan er weer vol van: misbruik van kinderen door geestelijken, vooral roomse. Ik vraag me vaak af hoe dat toch gekomen moet zijn. Volgens mij heeft het vooral te maken met de onhoudbaarheid van het verouderde systeem van de verplichte koppeling van priesterschap (en andere vormen van ‘geestelijke staat’) met celibaat.

Vanmorgen begon de augustusmaand. Van 2018. Ik stel me alvast in op een nieuw seizoen. Omdat ik het gevoel heb in de julimaand voldoende geluierd en/of voor de tv gezeten te hebben vanwege voetballen en wielrennen om weer fris aan de gang te kunnen en willen gaan.

Met genoegen kijk ik nogmaals terug op de korte vakantie die ik met mijn zus maakte naar Hamburg, waar we een vriendin -en haar familie- ontmoetten. Het was prachtig weer, nog niet zo warm als nu hier bij ons. We werden uitstekend begeleid en prima verzorgd.

Ik was er vroeg bij dit jaar! Terwijl de voetbalwereldkampioenschappen nog volop gaande waren en de Tour de France -deze keer gewoon in Frankrijk- begon, ging ik al met mijn zus voor een korte vakantie naar een vriendin in Hamburg. Wat een stad!

Afgelopen zondag ben ik voor het laatst voorgegaan in de H. Familiekerk van Heerhugowaard ’t Kruis. Ik blijf wel beschikbaar voor ‘noodgevallen’, maar wil, nu ik tachtig ben geworden, wat meer rust en ruimte in mijn agenda en gelukkig zijn er in ’t Kruis nog voldoende geschikte voorgang(st)ers …

Vorige week beleefde ik een van de mooiste dagen van mijn leven! Met mijn vroegere gymnasiumklasgenoten kwam ik bij prachtig weer samen in Onderdijk, mijn plaats van herkomst. De meeste zijn nu rond de tachtig en waren vroeger wel eens in mijn geboortehuis als vriend op bezoek geweest.

Met volle aandacht heb ik de publiciteit gevolgd over het kortgeleden als echte Rembrandt erkende ‘Portret van een jonge man’. Vorige keer schreef ik u over zijn dubbelportretten van Maarten Soolmans en Oopjen Coppit, nu kreeg onze grootste schilder (of: Van Gogh?) weer alle aandacht…

Gistermiddag was ik dan eindelijk -lichamelijk- bij Marten Soolmans en Oopjen Coppit in het Rijks. Het was een stralende dag en op het Museumplein was al van alles te zien. Wat is het druk in Amsterdam! Misschien zal dat vandaag en morgen -4&5 mei- nog wel meer het geval zijn, maar ik vond het gisteren al totaal overcrowded.

Afgelopen donderdag was het zover: ik werd tachtig. ’s Morgens had ik mijn handen vol aan het verwerken van de schriftelijke, telefonische en computergestuurde gelukwensen, ’s middags trokken we ons ‘in besloten kring’ terug in La Mère Anne in Oudendijk …

Op 6 januari jl. gaf ik u in deze rubriek de twee gedichten mee uit ‘Heilighe Daghen’ van Huygens (1645) die bij het begin van het jaar pasten. Hier volgen de twee volgende sonnetten uit die bundel die passen bij de dagen die we nu doormaken …

Ouderen -zoals ik- krijgen nogal eens te horen: blijf je agenda niet té leeg houden als je gepensioneerd bent, blijf betrokken bij wat er wordt georganiseerd, anders kwijn je weg achter de geraniums. Mij is dit laatste gelukkig sinds mijn vijfenzestigste niet overkomen.

Deze keer een wat aparte vulling van deze nieuw(tjes)rubriek. Ik kreeg een mail van de groep die bezig is de oude roomse kerk van Westerblokker in oude staat terug te brengen en daar zelfs een boek over uit te geven.

Binnenkort worden de huizen tegenover ons aan de J. Poststraat vervangen. Wat er nu staat is uit de tijd: de tegenwoordige huurwoningen zijn ruimer, luxer en practischer. Kennelijk heeft wat afgebroken gaat worden geen historische waarde.

Mijn eerste krabbels op de computer liet ik los op de laptop die ik bij mijn pensionering van de parochianen van Hoorn cadeau had gekregen. Dat was in juni 2003. De reeks halfmaandelijkse nieuwtjes, waar wat u nu leest een onderdeel van is, begon ik in december 2004.