Afgelopen zondag ben ik voor het laatst voorgegaan in de H. Familiekerk van Heerhugowaard ’t Kruis. Ik blijf wel beschikbaar voor ‘noodgevallen’, maar wil, nu ik tachtig ben geworden, wat meer rust en ruimte in mijn agenda en gelukkig zijn er in ’t Kruis nog voldoende geschikte voorgang(st)ers …

Vorige week beleefde ik een van de mooiste dagen van mijn leven! Met mijn vroegere gymnasiumklasgenoten kwam ik bij prachtig weer samen in Onderdijk, mijn plaats van herkomst. De meeste zijn nu rond de tachtig en waren vroeger wel eens in mijn geboortehuis als vriend op bezoek geweest.

Met volle aandacht heb ik de publiciteit gevolgd over het kortgeleden als echte Rembrandt erkende ‘Portret van een jonge man’. Vorige keer schreef ik u over zijn dubbelportretten van Maarten Soolmans en Oopjen Coppit, nu kreeg onze grootste schilder (of: Van Gogh?) weer alle aandacht…

Gistermiddag was ik dan eindelijk -lichamelijk- bij Marten Soolmans en Oopjen Coppit in het Rijks. Het was een stralende dag en op het Museumplein was al van alles te zien. Wat is het druk in Amsterdam! Misschien zal dat vandaag en morgen -4&5 mei- nog wel meer het geval zijn, maar ik vond het gisteren al totaal overcrowded.

Afgelopen donderdag was het zover: ik werd tachtig. ’s Morgens had ik mijn handen vol aan het verwerken van de schriftelijke, telefonische en computergestuurde gelukwensen, ’s middags trokken we ons ‘in besloten kring’ terug in La Mère Anne in Oudendijk …

Op 6 januari jl. gaf ik u in deze rubriek de twee gedichten mee uit ‘Heilighe Daghen’ van Huygens (1645) die bij het begin van het jaar pasten. Hier volgen de twee volgende sonnetten uit die bundel die passen bij de dagen die we nu doormaken …

Ouderen -zoals ik- krijgen nogal eens te horen: blijf je agenda niet té leeg houden als je gepensioneerd bent, blijf betrokken bij wat er wordt georganiseerd, anders kwijn je weg achter de geraniums. Mij is dit laatste gelukkig sinds mijn vijfenzestigste niet overkomen.

Deze keer een wat aparte vulling van deze nieuw(tjes)rubriek. Ik kreeg een mail van de groep die bezig is de oude roomse kerk van Westerblokker in oude staat terug te brengen en daar zelfs een boek over uit te geven.

Binnenkort worden de huizen tegenover ons aan de J. Poststraat vervangen. Wat er nu staat is uit de tijd: de tegenwoordige huurwoningen zijn ruimer, luxer en practischer. Kennelijk heeft wat afgebroken gaat worden geen historische waarde.

Mijn eerste krabbels op de computer liet ik los op de laptop die ik bij mijn pensionering van de parochianen van Hoorn cadeau had gekregen. Dat was in juni 2003. De reeks halfmaandelijkse nieuwtjes, waar wat u nu leest een onderdeel van is, begon ik in december 2004.

Het Lutherherdenkingsjaar 2017 heeft in onze gesprekskring nog een soort nabeleving gekregen. Vorige week hield Ben van de Kamer, oud-hoofd van de Hoornse Mariaschool, een voordracht over ‘De Moderne Devotie’…

Ik ben zeker nogal seizoengevoelig! In deze aflevering van mijn sitenieuwsrubriek wil ik iets kwijt van mij kerstgedachten en van mijn jaarwisselingsreflectie. Misschien ten onrechte denk ik haast altijd dat mijn geestesexcursies ook u wel zullen interesseren.

Deze keer niet een ‘nieuwsitem’ zoals anders, gewoonlijk twee keer in de maand. Ik sluit de serie van dit jaar af met enkel vier gedichten: twee over Kerstmis en twee over Nieuwjaar. Van twee enigszins tegenover elkaar staande dichters: Guido Gezelle en Constantijn Huygens, de eerste zeer rooms, de ander uitgesproken calvinistisch-protestants.

Vanmorgen viel hier de eerste (natte) sneeuw van dit seizoen. Wie weet wat we nog verder over ons uitgenipperd krijgen, maar ik ben intussen niet meer ingesteld op een witte winter. Want ik moet in mijn geheugen echt een flink aantal jaren teruggaan om een beeld van mijn huis terug te vinden in maagdelijke wintertooi.

Afgelopen zondag is ‘ons’ boek uitgekomen: ‘Hoorn in de Twintigste Eeuw’. In de schouwburg was er ’s middags een feestelijke uitvoering van een soort revue over wat er allemaal over de afgelopen eeuw in Hoorn in beeld gebracht kon worden. Een groot aantal vrijwilligers had zich daarvoor beschikbaar gesteld …

Gisteren ben ik met een groepje van onze Dante-club naar de Ninevé-tentoonstelling in Leiden geweest. Onder leiding van Jona Lendering, de deskundige. Vroeger bij het bijbelonderwijs in Warmond spelden we altijd Ninivé, maar nu was het Ninevé, ik weet niet waarom.

Met genoegen zie ik het komende weekend tegemoet: met drie familieleden naar het Moezelgebied. Vorig jaar is ons dat zo goed bevallen dat we tot een herhaling besloten hebben. Het leuke ervan zit, denk ik, behalve in de wonderschone herfst die de natuur daar elk jaar te voorschijn tovert …

Vorige week kreeg ik onverwachts bezoek van mijn oudste neef. Hij belde vooraf uit Wognum en kondigde aan dat hij wat bijzonders had gevonden dat bij mij wel op zijn plaats zou zijn. Ik dacht: een bijbeltje of zo. Maar het was een brief in kinderhandschrift uit 1946, door mijzelf geschreven in heel bijzondere omstandigheden.

Onze vakantie in Zeeland was heerlijk en passend bij het Zeeuwse landschap: ferme zon en levendige wolken wisselden zich af met storm en plensbuien. We hebben ondanks dit laatste heel wat ritjes gmaakt: Goes, Veere, Middelburg, Borsele (!), Neeltje Jans, Heinkenszand, Arnemuiden, Domburg enz.

Vorige week was ik voornamelijk betrokken bij de uitvaart en de begrafenis van onze laatste tante. Bijna drieënnegentig jaar geworden en na een graag opgebracht leven in alle vrede en met instemming overleden. Moeder van een groot gezin …

Wondelijk genoeg ben ik een paar dagen geleden verdiept geraakt in een boek over Bachs Matthäuspassion! Ik weet wel dat dat een afwijking is van het jaarlijkse liturgieprogramma waarin zoiets meer past bij de Vastentijd en dat zo’n boek niet bepaald tot de vakantielectuur wordt gerekend …

Bij gelegenheid van een dubbele familieverjaardag wist ik tot mijn genoegen een geschikt cadeautje op de kop te tikken. Een quizzen-boek! Daarmee kun je – als er geen quizz op de tv is – met z’n tweeën een gezellig halfuurtje meemaken.

In sommige interviews wordt iemand nogal eens bevraagd over wat voor boeken hij of zij op dat ogenblik aan het lezen is. Ik zou, als me dat op dit moment overkwam, antwoorden: twee. Het eerste boek waar ik in deze vakantietijd voorlopig mee voort kan is …

Gisteravond heb ik in de Amsterdamse Stopera de laatste van de recente serie opvoeringen van Richard Strauss’ opera ‘Salome’ meegemaakt. Met Gatti op de bok! Strauss’ na-Wagner-muziek viel me erg mee …

In zekere zin tot ons verdriet is er nogal wat verandering gekomen in de samenstelling van onze Hoornse Dantegroep, die zich stort op de hoogtepunten van de klassieke literatuur. We gaan binnenkort samen het Gilgamesj-epos …

Sommigen van u herinneren het zich misschien nog: vroeger waren er bij grote (kerkelijke) feestdagen allerlei soms oeroude gewoontes waarvan nu de meeste zijn uitgestorven. Of misschien alleen nog in bepaalde streken of plaatsen bewaard gebleven.

Onze literaire leesclub, die de ‘gymnasiale’ klassieken leest en zijn naam ontleent aan de eerste daarvan, Dantes Divina Commedia, heeft afgelopen week Vergilius’ Aeneïs ‘afgewerkt’ en gaat zich de komende periode storten op het Gilgamesj-epos.

De directie van het Westfries Archief vroeg me nadere informatie bij een klassenfoto die indertijd (1943) genomen is toen wegens de oorlog een groep Hageveldse priesterstudenten in Westwoud en Venhuizen was ondergebracht.

Gelukkig is mijn gezondheid de laatste tijd weer naar wens: enige doofwording en vermoeiedheid sloegen in de wintermaanden toe, maar met het aanbreken van de lente bleek mijn conditie terug te keren, misschien door beter slapen en eten.

Met genoegen kijk ik zondagsavonds naar Podium Witteman. Informatief, gevarieerd, leerzaam op muziekgebied en zelfs gezellig. Afgelopen zondag viel er ook te lachen: er werd de spot gedreven met zogenaamde ‘kenners’ in het wereldje van de klassieke muziek. Die hebben hun eigen incrowdtaaltje om te showen met hun ingebeelde deskundigheid.