Op het parochiefeest van Onderdijk mocht ik afgelopen zondag een overweging houden tijdens de feestelijke viering in de kerk.

Afgelopen woensdag ging ik met onze Hebreeuwsgroep een dag naar Dordrecht. Een van ons -de meest deskundige- was onlangs daarheen verhuisd en wilde ons nog een keer terwille zijn.

Mijn Rotterdamse zus kreeg van haar dochter en schoonzoon een korte vakantie in Limburg aangeboden en ik mocht mee!

Gisteren sprak ik een naamgenoot die me vroeg hoveel groepscontact ik nog had. We hadden het over ouder worden en of je je dan eenzamer gaat voelen.

In Trouw van 10 augustus stond een advies van hovenier Jan dat bij mij in de tuin van toepassing is. Plant nooit twee boompjes van hetzelfde soort in elkaars nabijheid zonder andere eromheen.

Afgelopen vrijdag was ik weer eens aan de beurt om voor te gaan in de oecumenische kerkdienst van het Betsy Perk-centrum in de Hoornse Kersenboogerd.

Zoals ik u vorige maand vertelde, kreeg ik onlangs een reactie op mijn Lauda Sion-vertaling zoals ik die heb opgenomen op deze site in mijn sequensen-scriptie.

Met genoegen lees ik in deze dagen ‘De Bourgondiërs’ van Bart Van Loo (hoort te zijn: Bart van Loo!).

Met bewondering heb ik de verrichtingen gevolgd van Maarten van der Weijden: de elfstedentochtzwemmer.

Met een collega sprak ik over Pinksteren. Hij klaagde dat men tegenwoordig nog nauwelijks iets weet van de betekenis van dit feest ‘terwijl het toch de oorsprong van de kerk betekent’.

Onlangs ontmoette ik iemand die bij het vinden van deze site-nieuwsrubriek voor het eerst gestuit was op ‘Hoevinudie?’.

Nota bene op bevrijdingsdag -ik had de vlag uit!-, afgelopen zondag 5 mei 2019, kreeg ik het bericht van het overlijden van een van mijn dierbaarste vriendinnen.

Toen een van onze bewoners enkele jaren geleden vertrok, liet hij ons een wonderlijk schilderij na. Het bestond uit vier houten beschilderde verticale panelen in voornamelijk groen, zilver en zwart.

Als je boven de tachtig komt, maak je meer uitvaarten mee dan feesten! Tenzij je je aan beide (of aan een van de twee) onttrekt natuurlijk, omdat je niet tegen droefheid kunt of niet meer kunt dansen.

Gisteravond was ik in Medemblik in de oude en mooie Bonifatiuskerk voor het jubileumconcert van het grote amateurskoor Medemalaca Vocali (waar mijn broer uit De Goorn aan meedoet). Er werd met enthousiasme gezongen, de zanglust spatte eraf.

Ons huis is aan een grondige isolatiebeurt toe. En aan het wegwerken van achterstallig onderhoud. Het zal wel wat kosten, maar gelukkig zijn mijn broers en sommige van onze bewoners bij de hand genoeg om vrijwillig de erbijhorende klusjes op te brengen.

Het ergert me nogal dat bij de discussies over het clericale kindermisbruik vaak geen onderscheid gemaakt wordt tussen celibaat als ‘seksuele onthouding vanwege ‘het hogere’ zoals in kloosters’ tegenover ‘de verplichte koppeling van celibaat en priesterschap’.

Met genoegen volg ik op drie februariwoensdagen de bijeenkomsten die in het dorpshuis van Onderdijk worden gehouden over de V. S. van Amerika. Alle drie sprekers heb ik al eens eerder gehoord (over andere onderwerpen) en graag hoor ik ze nu over dit actuele thema.

Afgelopen zondag was ik op Dijk en Duin bij de eerste bijeenkomst van het nieuwe jaar van ‘De Engel van Hoorn’. Dat is een nu al meer dan tien jaar lopende serie bezinningsmiddagen op zondag onder de bezielende leiding van ds. Rudolf Kooiman.

Op de eerste maandag van het nieuwe jaar waren we met het groepje van oud-Engelbewaardersparochianen dat elke maandagmorgen vanaf tien uur bijeenkomt in het Annie Westerzaaltje, bijeen om met elkaar drie recente ervaringen te delen.

De mooiste wensen voor Kerst en Jaarwisseling vallen weer bij me binnen: per post, telefoon en mail. De drukte die ik vroeger had, was in die jaren een terecht excuus om mijn dankbare reactie daarop meer in het algemeen en in het openbaar (kerkdiensten!) te geven.

Gelukkig zijn niet alle dagen van iemands leven hetzelfde. Per levensperiode en per jaar, per seizoen, per maand, per week, per dag maak je niet alleen allerlei persoonlijke ervaringen en dus variatie mee, maar er zit bovendien in onze gezamenlijke cultuur ook -gelukkig!

Afgelopen week zijn we (zus, zwager, ik) weer eens naar de opera gweest; Rossini’s Barbier van Sevilla in de Stopera. Vooraf ter plaatse gegeten: een uitstekend buffet met goede wijn. De voorstelling zelf: een ervaring! Wat ze tegenwoordig allemaal kunnen, alleen al op enscèneringsgebied! Maar ook het orkest en de zangstemmen waren puik!

Op een enkele wandeling na doe ik niets aan sport. Tenzij het volgen van sporters via de televisie, in de kranten en bij de koffie daar ook onder valt. Dan ben ik volop van de partij! Tot mijn vreugde wisselt het programma regelmatig af: na het wielrennen en zwemmen in de zomer volgen het voetballen …