Het Lutherherdenkingsjaar 2017 heeft in onze gesprekskring nog een soort nabeleving gekregen. Vorige week hield Ben van de Kamer, oud-hoofd van de Hoornse Mariaschool, een voordracht over ‘De Moderne Devotie’…

Ik ben zeker nogal seizoengevoelig! In deze aflevering van mijn sitenieuwsrubriek wil ik iets kwijt van mij kerstgedachten en van mijn jaarwisselingsreflectie. Misschien ten onrechte denk ik haast altijd dat mijn geestesexcursies ook u wel zullen interesseren.

Deze keer niet een ‘nieuwsitem’ zoals anders, gewoonlijk twee keer in de maand. Ik sluit de serie van dit jaar af met enkel vier gedichten: twee over Kerstmis en twee over Nieuwjaar. Van twee enigszins tegenover elkaar staande dichters: Guido Gezelle en Constantijn Huygens, de eerste zeer rooms, de ander uitgesproken calvinistisch-protestants.

Vanmorgen viel hier de eerste (natte) sneeuw van dit seizoen. Wie weet wat we nog verder over ons uitgenipperd krijgen, maar ik ben intussen niet meer ingesteld op een witte winter. Want ik moet in mijn geheugen echt een flink aantal jaren teruggaan om een beeld van mijn huis terug te vinden in maagdelijke wintertooi.

Afgelopen zondag is ‘ons’ boek uitgekomen: ‘Hoorn in de Twintigste Eeuw’. In de schouwburg was er ’s middags een feestelijke uitvoering van een soort revue over wat er allemaal over de afgelopen eeuw in Hoorn in beeld gebracht kon worden. Een groot aantal vrijwilligers had zich daarvoor beschikbaar gesteld …

Gisteren ben ik met een groepje van onze Dante-club naar de Ninevé-tentoonstelling in Leiden geweest. Onder leiding van Jona Lendering, de deskundige. Vroeger bij het bijbelonderwijs in Warmond spelden we altijd Ninivé, maar nu was het Ninevé, ik weet niet waarom.

Met genoegen zie ik het komende weekend tegemoet: met drie familieleden naar het Moezelgebied. Vorig jaar is ons dat zo goed bevallen dat we tot een herhaling besloten hebben. Het leuke ervan zit, denk ik, behalve in de wonderschone herfst die de natuur daar elk jaar te voorschijn tovert …

Vorige week kreeg ik onverwachts bezoek van mijn oudste neef. Hij belde vooraf uit Wognum en kondigde aan dat hij wat bijzonders had gevonden dat bij mij wel op zijn plaats zou zijn. Ik dacht: een bijbeltje of zo. Maar het was een brief in kinderhandschrift uit 1946, door mijzelf geschreven in heel bijzondere omstandigheden.

Onze vakantie in Zeeland was heerlijk en passend bij het Zeeuwse landschap: ferme zon en levendige wolken wisselden zich af met storm en plensbuien. We hebben ondanks dit laatste heel wat ritjes gmaakt: Goes, Veere, Middelburg, Borsele (!), Neeltje Jans, Heinkenszand, Arnemuiden, Domburg enz.

Vorige week was ik voornamelijk betrokken bij de uitvaart en de begrafenis van onze laatste tante. Bijna drieënnegentig jaar geworden en na een graag opgebracht leven in alle vrede en met instemming overleden. Moeder van een groot gezin …

Wondelijk genoeg ben ik een paar dagen geleden verdiept geraakt in een boek over Bachs Matthäuspassion! Ik weet wel dat dat een afwijking is van het jaarlijkse liturgieprogramma waarin zoiets meer past bij de Vastentijd en dat zo’n boek niet bepaald tot de vakantielectuur wordt gerekend …

Bij gelegenheid van een dubbele familieverjaardag wist ik tot mijn genoegen een geschikt cadeautje op de kop te tikken. Een quizzen-boek! Daarmee kun je – als er geen quizz op de tv is – met z’n tweeën een gezellig halfuurtje meemaken.

In sommige interviews wordt iemand nogal eens bevraagd over wat voor boeken hij of zij op dat ogenblik aan het lezen is. Ik zou, als me dat op dit moment overkwam, antwoorden: twee. Het eerste boek waar ik in deze vakantietijd voorlopig mee voort kan is …

Gisteravond heb ik in de Amsterdamse Stopera de laatste van de recente serie opvoeringen van Richard Strauss’ opera ‘Salome’ meegemaakt. Met Gatti op de bok! Strauss’ na-Wagner-muziek viel me erg mee …

In zekere zin tot ons verdriet is er nogal wat verandering gekomen in de samenstelling van onze Hoornse Dantegroep, die zich stort op de hoogtepunten van de klassieke literatuur. We gaan binnenkort samen het Gilgamesj-epos …

Sommigen van u herinneren het zich misschien nog: vroeger waren er bij grote (kerkelijke) feestdagen allerlei soms oeroude gewoontes waarvan nu de meeste zijn uitgestorven. Of misschien alleen nog in bepaalde streken of plaatsen bewaard gebleven.

Onze literaire leesclub, die de ‘gymnasiale’ klassieken leest en zijn naam ontleent aan de eerste daarvan, Dantes Divina Commedia, heeft afgelopen week Vergilius’ Aeneïs ‘afgewerkt’ en gaat zich de komende periode storten op het Gilgamesj-epos.

De directie van het Westfries Archief vroeg me nadere informatie bij een klassenfoto die indertijd (1943) genomen is toen wegens de oorlog een groep Hageveldse priesterstudenten in Westwoud en Venhuizen was ondergebracht.

Gelukkig is mijn gezondheid de laatste tijd weer naar wens: enige doofwording en vermoeiedheid sloegen in de wintermaanden toe, maar met het aanbreken van de lente bleek mijn conditie terug te keren, misschien door beter slapen en eten.

Met genoegen kijk ik zondagsavonds naar Podium Witteman. Informatief, gevarieerd, leerzaam op muziekgebied en zelfs gezellig. Afgelopen zondag viel er ook te lachen: er werd de spot gedreven met zogenaamde ‘kenners’ in het wereldje van de klassieke muziek. Die hebben hun eigen incrowdtaaltje om te showen met hun ingebeelde deskundigheid.

Op de eerste stralende lentedag van dit jaar waren bijna alle politieke partijen ’s avonds gelukkig met de verkiezingsuitslag. Zelfs de VVD die nogal wat zetels verloor, maar de grootste bleef, aanmerkelijk groter dan de PVV.

Het klinkt gek, maar met veel plezier ben ik de Vastentijd begonnen. Dat kwam door de jongeren van Heerhugowaard-De Noord die betrokken waren bij de Aswoensdagliturgie waarin ik mocht voorgaan. Ze hadden vorig jaar ‘het Vormsel’ ontvangen …

Afgelopen zaterdag woonde ik in Utrecht een boeiende bijeenkomst bij in de Lutherse kerk aldaar. Er was een nogal speciaal gezelschap bijeen naar aanleiding van twee nieuwe publicaties op bijbelgebied: 1. de vertalingen door Pieter Oussoren (van de ‘Naardense Bijbel”) van de zgn. deutercanonieke …

Seizoengevoeligheid is zo oud als de mensheid. Maandgevoeligheid is waarschijnlijk moderner. Het aanbreken van de maand februari deed me terugdenken aan een in mijn tijd daar doorgevoerde geestelijke vernieuwing op Hageveld.